Vekjarinn - 01.01.1903, Side 28

28
fyrir oss, moðan vjer enn þá vorum syndarar."
(Rómv. 5; 8.) Hvílíkur kærieiki! Gakk þú með
til Golgatha, guðs son lít þar sjálfan deyja, — nem
staðar og lít á hann, sem líður þar, — hneyg höf-
uð þitt, — fall fram, að blóð hans megi þvo þig,
svo þú verðir hvítari enn snjór; efastu ekki um
kærleika drottins, hann hryndir þeiin ekki burt,
sem leggja leið sína um Goigatha; reyndu að segja
í fullri alvöi u. „Drotlinn minn og guð minn, mitt
er ekkert nema syndin, en þitt er okkert nema náð-
in, og hjá þjer einuin er allt mitt athvarf.“
Ó, að þú vildir leyfa guðs anda að hjálpa þjer
til þess að gjöra þetta, þá rnuntu reyna að náðar
sólin bræðir íljótt ísinn, og rekur burtu kuldann og
ói óann úr hjarta þínu; auðmýktin, kærleikurinn og
friðurinn kemur í staðinn, og það eru góð skipti.
Sumir gráta þá gleðitárum, og segja ef til vill:
„Drottinn minn og guð minn, en að þú skulir hafa
elskað mig, vesælan syndara! Er mjer nú óhætt
að treysta þessu, það er of mikið að jeg skuli vera
guðs barn, og öðiast fyrirgefningu á öllum syndum
mínum! — Þjer sje eilíft lof og dýrð, faðir, sonur
og heilagur andi, fyrir alla náðina og miskunina;
nú er jeg þinn, þríeini guð, og gef þjer aptur alla
þá krapta, sem þú hefur gefið mjer; brott með
syndina, brott með tælandi veröld.“--------
Hvað hefur nú komið fyrir manninn, sem þann-
ig talar? skyldi hann hafa drukkið „sætt vín,“ eða
misst ráðið? — Heimurinn heldur það, er> holdlega
sinnaðir menn skynja ekkert um guðs nkj, — Nei,