Nýjar kvöldvökur - 01.03.1907, Qupperneq 11

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
83
hreyfingarlaus með krosslagðar hendur fyrirfram-
an okkur.
«Eins og þér viljið,» sagði eg. «Og bet'
ur athugað, snertir þetta mál ef til vill yður
ems mlkið og konu þessa. Annars skal eg
láta yður vita, að óðalseigandinn er kominn
heim, og er nú hjá sínum ímyndaða erfinga.»
«Petta er undarlegt, eg hélt að hans væri
ehki von fyr en í næstu viku.»
«Jú, hann er kominn, og egtalaði við hann
fyrir fáum mínútum.»
«Hvaðeigið þér við, með því aðsegja aðliann
sé hjá sínum ímyndaða erfingja,« spurðiDayrell.
«Fiú Tregenna hefir skýii mér frá öllu,
sem ykkur hefir farið á milli, en það er fylli-
lega hugboð mitt, að hún hafi verið' beitt
brögðum, og ef þér viljið ekki segja mér það
sanna í því máii, ætla eg — —«
«Svo þér ætlið að koma með hótanir, greip
Dayrell fram í fyrir méi, og rak upp óviðfeld-
’nn kuldahlátur, hversu kænn sem þér kunnið
að vera, fáið þér engar upplýsingar hjá mér,»
«Eg vil gefa yður allar upplýsingar,» sagði
fóstran alt í einu. Dayrell leit við henni ógn-
andi, og hún virtist missa kjarkinn -snöggvast,
en hún náði sér þegar aftur, og sagði í ein-
beittum og ákveðnum rómi: »Eg er ekki fram-
ar hrædd við yður Dayrell. og eg get ekki
borið þetta lengur. Hann er valdur að öllu
þessu,» sagði hún um leið og hún sneri sér
að mér. «Eg er svo fegin að þér hafið tekið
að yður, að upplýsa þetta mál, feginn að létta
af mér samvizkubitinu, sem kvelur mig nótt og
dag. Eg sé að þetta ætlar að gera út af við
húsmóourina, og sálarstríð mitt hefir verið
óttalegt síðan eg Ienti í þessu máli. En nú
vil eg skýra yður frá öllu, rétt og satt.»
Dayrell stökk fram með reiddan hnefann, en
eg gekk á milli þeirra, og bandaði honum frá,
en sagði fóstrunni að hún mætti vera óhrædd.
«Gi!krist,» sagði hún, «eg er ekkja, á eitt
barn, 0g á við erfið kjör að búa. Eg talaði
nokkrum sinnum við Dayrell eftir að það heyrð-
ist að húsmóðirin hérna væri vanfær, og hann
duldi það eigi, að hann var ergilégur yfir þeim
líkum, ervoru þess til að, óðalseigandinn muiid
eignast erfingja. Pegar barnið fæddist, var það
svo lasburða, að efasamt þótti að það mundi
iifa, og læknirinn varð að yfirgefa okkur sakir
lasleika; jafnskjótt og hann var farinn, kom
Dayrell, og spurði um heilsu barnsins, eg sagði
honum hið sanna, en að eg vonaði að það
mundi lifa, og eftir litla stund var barnið úr
allri hættu. Dayrell kom þá enn til okkar og
bað mig að finna sig fram fyrir, og sagði rr
nú frá sínu illmannlega áformi, sem var a
senda til Collet læknis og skýra honum fráþví
að barnið væri dautt, bauð hann mér 5000 kr
til þess af taka þátt í þessu andstyggilega sam
særi, hélt eg fyrst að það væri ætlun hans, að
senda barnið burt, og fá annað nýdautt í stað-
inn. Eg varfátæk, kjarklaus og hrædd, og áð-
ur en eg vissi af, hafði eg lofaá honum, að
þegja. Stuttu eftir að búið var að senda lækn-
inum boð um dauða barnsins, fréttist að ham
væri látinn og von væri á öðrum lækni til frúar
innar.»
Pegar þetta kom til eyrna Dayrells, hagað’’
hann fyrirætlunum sínum á þann hátt, að hanr
hugsaði sér að leika á frúna á annan hátt en
taka barnið frá henni. Hann Rugsaði sér að
segja henni, þegar hún hefði fengið heilsuna
aftur, að hennar barn hefði dáið, og að hann
hefði útvegað annað í stað þess, fá hana til að
trúa þessu, og kaupa af sér fyrir ærið fé að
þegja. Petta lánaðist honum, og hann hefir
pínt út úr heiwii ógrynni fjár. Og eg sé, að
hann er að gera útaf við þessa ágætis konu,
og eg get ekki borið þetta lengur; þessi skálk-
ur hefir nú heimtað af henni 30 þúsund pund
og eg veit hún hefir engin ráð til að borga
þetta. Eg gæti bezt trúað að frúin misti vitið
áður langt um líður, ef þessu fer fram, þér
verðið að hjálpa okkur, herra Gilkrist, -
Síðan fór hún að hágráta. Eg sneri mér
að Dayrell og ætlaði að Iesa yfir honum mak-
lega hugvekju, en hann var þá allur á brott.
< Ætlið þérað segja húsmóður minni þetta?»
sagði fóstran, þegar hún náði sér ofurlítið eft-
ir grátkviðuna. - Ef þér gerið það verður mér
11*-