Nýjar kvöldvökur - 01.03.1907, Qupperneq 15

NÝJAR KVÖLDVÖKUR. 87
«Hefir yður eigi verið leyft að koma þar,
faðir.»
«Jú, svo segir móðir þín.»
«Jæja, þá ætia eg að fara í yðar stað. Ljáið
þér mér bænabókina yðar og prestshempuna,
— faðir minn á grátt skegg, sem hann brúkaði
á ferðum sínum, og það er víst til hér uppi
á loftinu — Fæ eg hempuna yðar?»
«Já, en hvernig kemst hún til mín aftur?»
«Móðir drengsins stóð þar með uppglent
augun.
«Skilið þér ekki, faðir,» sagði pilturinn enn
fremur, «eg tek að mér að vera þér, faðir minn
fer út aftur í yðar fötum og flýr, en eg verð
éftir í hans stað.»
«En ef menn — »
«Tyrkir skammast sín fyrir að gera barni
mein, þó að það hafi hjálpað föður sínum á
flótta.»
Testissa faðmaði og kysti drenginn sinn
og sagði svo:
«Og eg ætla að bíða eftir honum föður
þínum hjá honum Agrippos gamla, fiskimanni,
þar sem báturinn hans er.»
< Rað er rétt, móðir mín, og þar tekur
þú við prestshempunni af honuni. Komdu
þá líka mcð peninga, vopn, pístóiur og rýtinga
handa föður mínum.»
«Mikið gull ertu, drengur minn.»
Seinna um daginn fór Testissa að finna
fangann; fyrst taldist hann undan að þiggja
boð sonar síns, en tók því þó eftir nokkurar
umtölur, blessaði konu sína og lét hana fara.
Regar hún gekk fram hjá fangaverðinum sagði
hún grátandi:
«Nepetos prestur kemur kl. 8 í kvöld.»
Fángavörðurinn kinkaði kolli. Testissa fcr
til Agripposar til þess að ráðgera alt við hann.
Það glóðu auguu í karlinum.
Já, þú mátt reiða þig á það, kona góð,f
eg skal koma honum undan heilum á hófi.
En hvað mér þykir vænt um, að geta gert
ólukkans múselmönnunum dálitla brellu!»
Svo var alt til. Lýsimakkos' var stór eft-
ir aldri og orðinn dimmraddaður. Hann fór
í föt og hempu Nepetosar prests, setti á sig
falska skeggið, dró fáein móleit strik í andlit
sér, og hermdi svo eftir presti bæði málróm
og göngulag.
Testissa var allshugar glöð og sagði:
«Nú, þú leikur Nepetos prest eins og
bezti leikari,»
Svo fór hann ofan til hallarinnar þegar rökkva
tók, og var umyrðalaust hleypt inn í fangelsið
sem presti.
Qiorgios Krapólín faðmaði son sinn að sér,
svo höfðu þeir fataskifti, og höfðu hraðan á,
til þess að ekki yrði komið að þeim. Giorgios
breyttist í prest; Lýsimakkos tók kufl og húfu
föðurs síns, settist á stólinn, og lagði hand-
legginn fram á borðið, og hafði hann midir
höfðinu. Varðmennirnir heyrðu bara taut til
þeirra. Stuttu fyrir 9 fór klerkurinn út aftur
og gekk hægt fram gönginn, þá mælti einn
hermannanna:
«KIerkurinn virðist hafa stækkað meðan hann
var þarna inni.»
«Ja hvaða vitleysa, Ibrahim,» sagði félagi
hans, «mér sýndist hann ganga álúturaf sorg.»
Faugavörðurinn heyrði orðaskifti þeirra,
opnaði klefann og sá Giorgios hokra á stólnum
eins og vant var.
«Og vesalingur,» sagði liann, «Sólin er nú
hætt að skína fyrir þig.»
Á meðan náði flóttamaðurinn til bátsins,
kvaddi konu sína í skyndi ogsagði: «Við sjá-
umst fljótlega í Aþenuborg. Kystu Nausiku
og drenginn minn væna — og vertu sæ!.»
Og svo greip hann hróðugur byssuna, sem
Agrippos hafði geymt fyrir hann, sté í bátinn
og slapp heill á hófi út í skip eitt stórt, er var
á varðbergi þar fyrir utan.
Testissa fór heim, og Ias allar- bænir sínar
á leiðinni, afhenti presti hempu hans og kápu
og lét hann svo burtu fara sem skjótast.
Sjálf lét hún fallast niður við bænastúkuna,
og grátbað guð fyrir manni sínum og syni.
Rað varð heldur fát í höllinni, þegar það
barst út, að fanginn væri flúinn. Dig Omar
yfirheyrði Lýsimakkos sjálfur, og fékk bezta