Nýjar kvöldvökur - 01.04.1945, Qupperneq 20

58
BENSI BARNFÓSTRA
N. Kv
líklega fari þeir eitthvað hjá sér, að vera
staddir á slíkum yfirstéttarvettvangi, sem
gildaskáli Manna er, og innan um eintóma
lögmæta og löggilda heiðursmenn, svo að ég
segi við þá, ofboð hæversklega:
„Þetta kallar maður fagurt kvöld.“
„Hvað er einkum fagurt við það?“, spyr
Harri Hrossi, sem er hordálkur með saum-
höggsandlit og oddhvöss augu.
O-jæja, þegar slíkri spurningu er varpað
til mín um þetta efni, sé ég nú reyndar ekki
heldur neitt sérstaklega fallegt við kvöldið,
svo að ég rembist af öllum mætti við að
reyna að hrista upp í heilabúinu, svo að ég
finni eitthvað annað skemmtilegt að segja,
en á meðan heldur Litli-Dóri áfram að
krækja í fiskinn rninn með berum kruml-
unum, og Spanski Jón sætir lagi að hnupla
einni kartöflunni minni.
„Hvar býr Stóri-Bensi?“ spyr Harri
Hrossi.
„Stóri-Bensi?“, segi ég eins og ég hafi
aldrei heyrt nafnið fyrr, vegna þess, að í
hinni ágætu borg okkar, er það aldrei góð
pólitík að svara spurningu án þess að hafa
velt henni fyrir sér, og helzt um hrygg, því
að stundum vill svo til, aðhúngefurröngum
manni rétt svar, og rangt svar réttum
manni.
„Hvar býr Stóri-Bensi?“ spyr ég þá aftur.
„Já hvar býr hann?“, segir Harri Hrossi
og virðist óþolinmæði í röddinni. „Við ósk-
um þess, að þú fylgir okkur til hans.“
„Bíddu augnablik, Harri“, segi ég, og nú
er þá talsvert meiri en dálítill hrollur í
taugakerfi mínu.“ Ég er ekki alveg viss um
í hvaða húsi Stóri-Bensi á heirna, og auk
þess er ég hreint ekki viss um, að Stóri-
Bensi verði mér neitt þakklátur fyrir að vísa
mönnum heim til hans, og síður þremur í
einu, en allra sízt ef þeir eru frá Brooklyn.
Þið vitið vel að Stóri-Bensi er agnarlítið
lundstirður, og enginn veit hvað honum
kann að detta í hug að segja við mig, ef
honum skyldi nú ekki geðjast að því að ég
kem með ykkur í heimsókn til hans.“
„Allt í lagi,“ segir Harri Hrossi. „Þú
þarft ekkert að óttast. Við höfum gróða-
fyrirtæki á prjónunum, sem þýðir þó
nokkra hlunka í aðra hönd fyrir Stóra-
Bensa, svo að það er réttast, að þú fylgir
okkur til hans alveg tafarlaust, annars gæti
svo farið, að ég neyddist til þess að taka í
öxlina á einhverjum hér inni.“
Jæja, af því að ég undirritaður er eina
persónan, sem þarna er nærstödd á þessu
augnabliki, til þess að taka í öxlina á, sé ég
strax að bezta pólitíkin, fyrir mig, muni
vera sú, að fylgja þessum þremur aðilum
til Stóra-Bensa, einkum vegna þess, að nú er
síðasta fiskstykkið á leiðinni niður vélindið
á Litla-Dóra og Spanski Jón hefur lokið við
að. hesthúsa kartöflurnar mínar og er að
dýfa þrumarabita ofan í kaffibollann minn,
og hér er því ekkert meira til að tína í
sarpinn í bráðina.
Ég fylgi því fuglunum þremur yfir í Fer-
tugustu og níundu götu, þar sem Stóri-
Bensi býr í stóru, brúnu steinhúsi, og hver
skyldi þá líka sitja þar úti á tröppunum
nema Stóri-Bensi alskapaður. Raunar situr
nú hver einasti skarfur í öllu hverfinu úti á
tröppum, þar með talið kvenfólk og börn,
því að hér er víst hverfissiður, eða ósiður, að
húka úti á tröppum á kvöldin.
Stóri-Bensi er afhýddur alla leið inn að
nærskyrtu og nærbuxum og auk þess er
hann auðvitað með berar bífurnar, því að
piltar af hans tegund eru jafnan gefnir fyrir
að láta fara notalega um sig. Hann unir
við að totta vildil, en við hlið hans á tröpp-
unum liggur livítvoðungur, sem er einnig
næsta fjaðrafár á kroppnum. Þessi barnangi
virðist sofa íéttlátra svefni, og öðruhvoru
blakar Stóri-Bensi með saman brotnu dag-
blaði við nokkrum vargfuglum, sem sitja
um að narta í króann. Þessi mývargur kem-
ur á heitum sumarkvöldum handan yfir ána