Stjarnan - 01.01.1897, Qupperneq 24

Taugarnar frá járnreipinu sameinast á þessum ásr
frá báðum endum ferjunnar þar sem þær ganga í
blokkum (í hjólum) eins og ein taug væri. Við
það að snúa þessum ás, lengist taugin til annars
endans, um leið og hún styttist nákvæmlega jafn
mikið til hins endans með því að önnur taugin
vefst upp á ásinu um leið og hin rekst ofan af hon-
um, við það breytist stefnaferjunnar, svo að straum.
urnin ber hana aptur eða áfram yfir ána eptir vild.
Til þess að ferjan fari hvergi, þarf hún að
liggja þvert fyrir straumnum, jafnlangt frá járn-
reipinu til beggja enda, en til þess að straumurinn
ílytji bana yfirum, þarf að snúa benni þannig, að
straumurinn íallí meðfram hlið ferjunnar til ann-
ars endans, með því að lengja aðra taugina en
stytta hina, svo að ferjan liggi skáhalt við straumn-
um; þrýstir þá straumurinn ferjunni undan sór á-
fram yfirum ána á þann endann, sem nær er járn-
reipinu, snýr þá sá endinn sem á undan gengur
nærri því þvert í stráuminn, svo að straumurinn
skellur nærri beint á fremri liluta hliðarinnar (en
fellur þó lítið eitt aptur með), en fellut' með öllum
krapti aptur af aptari helmingi hliðarinnar; í stað
þesr sem straumurinn klofnar á miðri hliðinni, og
fellur til beggja enda jafnt, ef ferjunni er snúið
þverbeint við straumnnm. oy fer þá ferjan hvergi.
Jafnframt og ferjan er knúð á þennan hátt yfirum
af straumnum, þá renna hjólin áfram eptir járn-
riepinu liindrunailausfc, og halda ferjunni í réttri
stefnu fram og til baka.