Æringi - 01.01.1908, Blaðsíða 33

31
Hann var hraustmaðnr mikið, en mislyndismaður og skyld-
ur mjög Pótri Czar, sem reisti Pótursborg, tar sem hún
fellur út í finnska flóann. Tegar fram liðu stundir, tá
gjörðist hann ungur; rjeðst hann inn í Andalusiu á Frakk-
landi, og fylgdi honum múgur og manns. Drápu teir upp
kirkjur og brendu niður kennimenn, en heilar borgir urðu
hungurmorða. Nú fór Evrópumönnum að standa, eða rótt-
astara sagt ekki að statida á sama, og getum vór nú
kastað upp teirri spurningu, hví teir hjálpuðu ekki Frökk-
um, en teir höfðu lengi búið á svikráðum við tá, allir
nema Englendingar, tar sem Hinrik 7. var konungur, en
hanu gat ekki einu sinni reist rönd við Hinriki 8, tví
hvernig átti hann að sigra hann föðttr sinn'í Eu Karl
vildi reka við rjett eins og aðrir konuugar. Ljet hann
Tartara fá kúlttr að kenna og fórtt teir hverjar ófarirnar
á fætur attnari. Vann Karl löttd af teim, og vóru tau
fyrst lögð tarna í kring um sig löndin en síðar tau sem
fjær vóru.
Kona Karls var Tyri konungur. Hún hafði ætlað
sór að vera ókvænt mey alla st'na æfi, en var mikið fyrir
fuglinn, og varð vanfær til ríkisstjórnar. Tau áttu 2 sonu,
og voru teir eigi jafngantlir, tví anttar teirra var miklu
lengra en hinn. Dætur átti Karl margar, og átti hann í
fullu fangi nteð að sjá teim fyrir kvonfangi. Loksins dó
nú tessi mikli maður, og dó hann af mannkærleika eða
öllu heldur af afleiðingunum af mannkærleika. Svo stóð
á einn góðan veðttrdag í versta veðri, að hann var að
bjarga skipi í lendingu og varð innkulsa. Lagðist hann
til hvílu um kvöldið, en tegar hattn vaknaði tá fanst hann
dauður í rúmi sínu.
Samið af J. ij.