Æringi - 01.01.1908, Blaðsíða 53

51
Veifaöi lengi kongur klút
unz kappa sýnum faldi alda.
Gjálfrar bára, brakar röng
blœs í voöir sunnan andi
unz á enda er leiöin löng
og leggur gnoí að Víkur sandi.
Hannes frækinn hljóp á land,5
hringabrynju góðri varinn.
Til móts viö hann á mjúkan sand
mikill grúi var þá farinn.
Fremstur allra Olafsson
allur sannleiks skrúði vafinn.
Sálin eins og var til von
var i orðaflaumi kafin.
Yfir Hannes hunaugseim
hjúfraði af sannleiks vörum.
»Velkominn uú vertu heim,
vinur minn, úr svaðilförum.
Siga hundi þínum þú,
þá skal hann af megni gelta
æslcu hugsjón okkri og trú
ofan í grautarpottinn velta.C
Hannes aftur ansar þá:
»Ástarþakkir, vinur góður.
Ef þú vilt mór vera hjá,
verður æsku stormur hljóður-
Eflaust verðið allir þið
eftirlátir, vinnuþýðir..