Æringi - 01.01.1908, Blaðsíða 54

52
En Mímishöfuð mæla við,
mór á tafar, vinur, hlyðir.«
Gekk hann þá sem liggur leið
langan veg að Mfmisbrunni.
Mímir einn hans úti beið,
orðum stilla í hóf sá kunni.
»Síðan Ása Óðinn var Í
auga sviftur ltér um slóðir,
engan gest að garði bar
garpar þóttust nógu fróðir.
Fyrstan þig óg faðma gest,
fá skalt þú hér alla speki.
Þú skalt, Hannes, hljóta mest
hamra gull í tali og bleki.
Ekki heimta eg auga þitt,
en æskuhugsjón þína og drauma.
Svo geturðu hóðan, geyið mitt,
grautar vaðið kalda strauma.
Fá vil eg og flokks þíns sjón,
flokknum undan muntu ganga.
Blindur eins og Alda-Jón
attan-í þér skal hann hanga.
Fylgispektin við það vex
verði þeir þinna augna að njóta.
Lítil er rófa úr liðum sex *
lengra þarf á milli fóta.«
Brá við grön og glotti að %
giftudrjúgur íslands herra.
Boðinu tók og þáði það,
þiggja mundi langt um verra.