Æringi - 01.01.1908, Blaðsíða 49

47
Þetta finni þótti gott,
þjðará rómi svana.
Hólt svo yfir hafið brott
heim til kongs og Dana.
Atriðum, sem áður þar
var orpiS í lausa köstu —
hvað sem þar um hjalað var
hann sló öllu föstu.
Látum þar um andans ál
ösla manninn fróða.
Hefja skal nú hróðrarmál
Hannesar ins góða.
Sliðraði sverð er sá hann fiutt
síðan hóf að kalla
þangað til sín alla inn
orustu kappa snjalla.
Snúðugt þangað rakleitt rann
rekkaskarinn mæri.
»Drekanu mikla«, mælti hannr
»menn úr nausti færi.
Sá skal yfir salta dröfn
seglum knúinn renna
konungs til í heilla liöfn.
Hann mun drekann kenna.
Hugðust menn um mjúkan sand
mega aka flausti.
Flaut þá skeiðin fríð við land —
farin sjálf úr nausti.
Nú varð alt í einum svip
að öllum ferðarbúnum,