Sjómannadagsblaðið - 04.06.1950, Blaðsíða 29

mátti íslenzk smíðuð stígvél. Verzlunarmenn, sem
unnu í búðinni og skrifstofu og ég man nöfn á
voru þessir: Hannes B. Stephensen, sem síðar
varð verzlunarstjóri, Hermann Sch. Thorsteins-
son, bróðursonur Péturs kaupmanns, Þórarinn
Egilsson frá Hafnarfirði, Jón Bjarnason, bróðir
Hannesar. Um skeið var þar Tómas Möller, flutt-
ist til Stykkishólms. Þessum mönnum kynntist ég
töluvert. Hins vegar munu fleiri hafa verið við
þessi störf á þessu tímabili, 1900—1904, þó ég
ekki muni það nú. Símon nokkur Bjarnason mun
hafa verið skrifstofumaður um skeið, en lítil
kynni hafði ég af honum. Var þetta glæsilegur
hópur ungra manna, sem okkur sjóarastrákunum
þótti nokkur upphefð í að fá að vera með, þegar
frístundir féllu til.
Þá vil ég að lokum geta þeirra manna, sem
gerðu garðinn frægan, skipstjóranna. Margir
þeirra voru ekki búsettir á Bíldudal. Skal ég
fyrst geta þeirra, er þar áttu heimili. Margra
þeirra er að nokkru getið í „Skútuöldinni". Mun
ég því aðeins nefna nöfn þeirra hér, en held mig
við tímabilið 1900—1904. Magnús Kristjánsson
(Rúna), Bjarni Teitsson (Hermann), Þorkell
Magnússon (Gyða), Guðm. Þorsteinsson (Asta
Borghildur), Jón Þorsteinsson (man ekki skips-
heiti), Ólafur Veturiliði Bjarnason (Katrín), Jör-
undur Bjarnason (Pilot). Þá mun Snorri Sveins-
son frá Hafnarfirði hafa hátt heima þar (1900) og
sennilega verið skipstjóri á jagtinni „Kári“, sem
hann mun hafa átt hlut í. Skipið mest notað til
flutninga. Um þessa menn mátti segja það eitt,
að þeir þóttu fyrirmyndar sjómenn og skipstjórn-
armenn. Aðrir skipstjórar, er stjórnuðu skipum
frá Bíldudal á þesum árum, voru þessir: Magnús
Jónsson frá Reykjavík (Tjalfe), Jóhannes Guð-
mundsson (Haganes), Jón Steinholm, Tálknafirði
(María gamla), Bjarni Friðriksson, Tálknafirði
(sennilega Kjartan), Ólafur Thoroddsen, Patreks-
firði (Lull, 1900), Melchior Ólafsson, Patreksf.
(Helga, 1900). Hver skipstjóri var á Pollux man
ég ekki. Kútterarnir Kópanes og Sléttanes voru
keyptir í byrjun ársins 1900 af P. J. Th. og gerð-
ir út frá Hafnarfirði með sunnlenzkum skipstjór-
um og áhöfnum. Einn var sá skipstjóri á Bíldu-
dal, er gerði út sitt eigið skip, „Snyg“, einsigldan
þiljubát, Pétur Björnsson. Pétur var aflamaður
mikill og völdust til hans góðir menn. Pétur var
talinn ríkur á þeirra tíma vísu. Eignir sínar gaf
hann að mestu til menningar- og mannúðar-
starfa. Á umræddu tímabili urðu nokkrar breyt-
ingar á skipstjórum. Ungir menn komu til greina,
bæði aðkomandi og úr kauptúninu. En enginn
þeirra vakti á sér slíka athygli, að þeir festust í
minni mínu. Margir fiskimenn voru rómaðir, sem
unnu á skipunum, sem afburða dugnaðarmenn
og fiskimenn. Það voru þeir og allir hinir, sem
voru undirstaðan undir hinu mikla lífi og starfi,
sem fram fór á blómaskeiði Bíldudals kauptúns.
Þótt nöfn þeirra séu ekki skráð, þá er þeirra
minnzt sem sterkasta hlekksins í þeirri keðju,
sem er saga útgerðarinnar á íslandi. Mikill fjöldi
þeirra manna, sem ég kynntist á þessum árum,
eru látnir. Aðrir lifa, sumir háaldraðir, aðrir á
mínu reki. Fimmtíu ár er alllangur tími í sögu
einnar mannsævi, sem skilur eftir bjartar og að
nokkru dimmar minningar. Þróunin hefur verið
stórstíg. Ný tækni, nýir menn, nýir staðir rísa
upp, þar sem fólkið unir hag sínum. Og enn þá
lifir fólk á hinum gömlu góðu stöðum í þeirri von
að sagan endurtaki sig, að nýir blómatímar komi
aftur eins og þeir voru fyrir 50 árum.
Fró Sjómannadeginum
Kona Guðmundar Árnasonar lifrarhræðslumanns á h.v.
Agli Skallagrímssyni tekur á móti verðlaunum f.h.
manns síns, sem var á sjónum, en Félag íslenzkra hotn-
vörpuskipaeigenda sæmdi hann fyrstu verðlaunum f)rir
hezta nýtingu á lifur. Brynjólfur Guðnason á h.v.
Surprise fékk 2. verðlaun og Sig. lngimundarson á h.v.
Helgafelli 3. verðlaun fyrir það sama.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 9