Sjómannadagsblaðið - 06.06.1971, Blaðsíða 39

landinu, allt graðýsa.
Annars er þorskurinn smár, venju-
lega um 190 í tonnið og það er mikið.
— Hvað eruð þið með margar
trossur?
— Við erum með 14 trossur og
drögum 10—11 trossur daglega, en
hitt annan hvern dag. Matið hjá
okkur er mjög gott enda fiskurinn
góður. Ég reikna til dæmis með því
að við séum með betri hlut núna
úr 1300 tonnum, en 1500 tonnum í
fyrra, sem gáfu 250 þúsund krónur
í hásetahlut.
Annars hefur þetta verið erfið-
asta vertíð, sem ég hef lengi verið
á, lítið fiskirí yfirleitt og leiðinda-
veður á sjónum og að vera á netum
alveg frá áramótum er það ömur-
legasta, sem hægt er að gera. Það
geri ég aldrei aftur. Framan af er
ekkert nema helvítis ufsarusl, sem
ekkert fæst fyrir á þessum árstíma.
Á meðan við vorum að rabba
saman hringdi síminn. Það var þá
Guðbjörn á Þorsteini að spyrja um
aflann hjá Albert og Amfirðingi.
Það er alltaf spennandi á milli hæstu
báta og þegar litlu munar fylgist
fólk í sjávarplássum með eins og for-
fallnir knattspyrnuunnendur fylgj-
ast með úrslitum kappleikja. Ég
spurði Þórarin um kappið í lokin,
þegar litlu munaði.
— Ekki er hægt að neita því,
sagði hann, að alltaf er kappið undir
niðri. Hann er ósköp sætur toppur-
inn, en það þarf mikið fyrir honum
að hafa. Það er mikil vinna á bak
við þennan afla og ekki hægt að ná
þessu nema með hörkuduglegum
mönnum. Það hefur mikið reynt á
karlana.
— Heldurðu að það verði einhver
reytingur áfram.
— Það er allt útlit fyrir það eins
og er, að það fiskist áfram, en þorsk-
urinn gerir heldur engin boð á und-
an sér þegar hann hverfur og þá
hverfur hann rækilega. Annars er
ómögulegt að segja nema hann
skelli sér vestur yfir röstina og eitt-
hvað dýpra norður. Það er tölu-
verður fiskur og það mígur skratti
mikið úr honum ennþá svo hann er
að hrygna. Þetta hefur verið furðu-
legt í vetur og þá sérstaklega á
Eyjamiðunum. Fiskurinn gekk aldrei
suður og austur fyrir Selvogsvitann
og maður getur alls ekki gert sér
grein fyrir ástæðunni. En að það
sé minna af fiski í sjónum en áður,
hef ég ekki trú á. Fjandinn hafi það.
Arnfirðingur lagðist að bryggju
laust fyrir miðnættu með rúm 20
tonn. Þeir höfðu farið út kl. 4 um
nóttina áður og túrinn hafði því
tekið 20 tíma og allan tímann voru
mennirnir að vinna um borð, því
á keyrslunum milli trossa er unnið
við að leysa af, steina niður og svo
er ekkert smáverk að draga daglega
10—11 trossur. Ef reiknað er með
180 til 190 kr. á mann úr tonninu,
eins og ætla má, og svo vinnutím-
anum hins vegar, hafa þessir menn
ekki tímavinnu verkamanna út úr
vinnu sinni og eru 20 tonn þá ágæt-
ur afli, ef sleppt er öllum þeim neta-
fjölda, sem bátamir eru með. Þetta
er nú dýrðin hjá sjómönnunum og
er þó um að ræða aflahæstu bátana.
Ólafur skipstjóri á Arnfirðingi
sagði að þeir ættu sínar 14 trossur
á mörgum stöðum 5—12 mílur út.
Sagði hann að framan af vetri hefðu
þeir verið með 8 trossur, en eftir
því sem daginn fór að lengja bætt-
ust fleiri trossur við. Þeir hafa verið
með 12—13 eins og Albert.
Ég spurði Ólaf hvort hann teldi
að það ætti að takmarka netafjöld-
ann?
— Ég tel að það ætti að takmarka
netafjöldann, en hins vegar held ég
að það verði erfitt að framfylgja
slíkum reglum. Það er misjafn
mannskapur á bátunum og því mis-
jafnt hvað hver bátur getur dregið
og svo hitt að það em allt frá 8—13
menn á netabátunum, og því einnig
misjafnt hvað þeir geta dregið á dag.
Ég held að það væri ágætt að tak-
marka trossumar við 10, að minnsta
kosti eftir að liðið er á vertíðina,
því þá er hægt að draga 10 trossur
daglega.
— Hvernig hefur þér fundizt
gangurinn £ vertíðinni?
— Hún hefur gengið sæmilega,
en verið erfið og tíðin mjög umhleyp-
ingasöm framan af. Leiðinda sjó-
sókn. En látum það vera, það al-
varlegasta er hins vegar að ég tel
öruggt að fiskurinn minnkar ár frá
ári og ef við færum ekki út land-
helgina eins fljótt og unnt er, verð-
ur ekki mikill fiskur hér á næstu
árum. Það sem sleppur af fiski frá
togurunum inn fyrir línuna, drep-
um við á hrygningarsvæðunum og
því verður það magn allt of lítið,
sem nær að hrygna. Það má til
dæmis benda á það að á síðustu
árum hefur með hverju ári þurft
að fiska fleiri þorska í tonnið vegna
þess að þorskurinn verður alltaf
smærri og smærri. Fyrir nokkrum
árum þurfti að meðaltali 110—120
þorska í tonnið, en nú höfum við
komist upp í 210, sem er algjört
met og nærri lætur að með hverju
ári hafi þurft 20—25 þorskum meira
til að fylla tonnið.
— En hvað um ýsuna?
— Öruggasta leiðin til þess að
útrýma ýsunni, er að hleypa bát-
unum eins grunnt og gert er. Ýsan
er að hrygna á þessum svæðum og
hún þarf jú að gera það til þess að
viðhalda stofninum. Fyrir þessar
veiðar verður því að taka algerlega,
en hitt er svo annað að hvað eiga
sjómennimir að gera. Þeir verða
að lifa af sínu starfi og á meðan
Vinnuheimili Hrafnisfu, DAS
Onnumsf alls konar
vinnu viS vei&arfaeri.
Hafið samband við okkur
í síma 38416.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 25