Sjómannadagsblaðið - 06.06.1971, Qupperneq 47

urn, þegar Doyle lögregluforingi kom
til vinnunnar, sagði Rogers honum, að
ihann ætti pakka niður á varðstofu lög-
reglunnar.
Það var ekkert óvenjulegt að pakkar
bærust. Doyle og Rogers fóru saman
niður á skrifstofuna að sæikja pakkann.
Vélritaður miði var utan á pakkanum
með upplýsingar um, að innihaldið væri
lítið 'hitaelement, sem óskað var eftir að
yrði prófað.
Rogers fylgdist með Doyle upp í
radíóverkstæðið á næstu hæð fyrir ofan.
Þeir röbbuðu saman um daginn og veg-
inn meðan Doyle fór strax að vefja
utan af pakkanum. Tvöfalt pappalag
var utan um, og þegar Doyle hafði loks
komizt að innihaldinu og ædaði að fara
að setja tengilinn í samband, veitti hann
því athygli að Rogers var farinn út.
Doyle hafði sennilega talað við sjálfan
sig síðustu mínúturnar. Hann yppti
öxlum og stakk tenglinum í samband.
Ofsaleg sprenging kvað við, og allt
húsið gnötraði. Doyle kastaðist meðvit-
undarlaus í vegg og ilá iþar, og blæddi
úr djúpum sárum á andliti 'hans og
hálsi. Þegar staxfsliðið kom hlaupandi
inn í verkstæðið fundu þeir hann liggj-
andi nær líflausan á gólfinu. Allir fing-
ur voru slitnir af vinstri hendi og hann
hann var einnig lærbrotinn.
Það þóttí enginn vafi leika á því, að
þetta væri morðtilraun. Doyle lá nær
meðvitundarlaus í hálfan mánuð á
sjúkrahúsinu. Loks tók hann að hjarna
við. Ef hann hefði dáið, var nokkum
veginn ömggt að Rogers heifði verið
látinn taka við starfi hans.
En Doyle 'lifði. Á meðan Rogers tjáði
konu 'hans samúð sína, og hét því að
hann skyldi drepa ,,þann vitfirring sem
framið hefði iliverkið", fór lögreglan
með mikilli leynd að draga saman ýmsa
þræði út frá þeim punktum, sem ’þeir
fengu hjá Doyle á sjúkrabeðinu.
Það kom í ljós að bréfmiðinn, sem
fylgdi pakkanum, halfði verið skrifaður
með ritvél lögreglunnar í radíó-deild-
inni. Leiðsluþráður í radíóverkstæðinu
var sömu tegundar og sá sem var í
sprengjunni. í íbúð Rogers fannst slatti
af sams konar málningu og var á sprengj-
unni. Einnig fannst þar sams konar
þéttiefni og það sem notað hafði verið
í sprengjuna. Og það sem gerði útslagið
var: að nákvæmlega sams konar sprengja
fannst þar undir gólffjölum.
Ut frá öllum þessum gögnum var að
nvju farið að grúska í Morro Castle-
málinu. Radíóviðgerðarmaður í Bay-
onne kom með athyglisverða frásögn.
Haustíð 1933 halfði hann sent nokkur
bréf fyrir kostnað Rogers. Viðgerðar-
-maðurinn áttí afrit af þeim — innihald
iþeirra voru mergjaðar hótanir tíl þáver-
andi yfirloftsheytamanns á Morro
Castle, Stanley Fer90n Bréfin skelfdu
Ferson til þess að segja upp starfi sínu,
— og Rogers var látínn taka við starfi
'hans.
Meðan á rannsóknunum stóð, kom
ókunnugur maður í 'heimsókn á sjúkra-
húsið til Doyle. Hann hafði verið far-
þegi með Morro Castle síðustu ferðina.
Hann 'haJfði bjargast með því að kasta
sér í sjóinn og verið dreginn upp í nær-
staddan fískibát. Hann hafði þó aldrei
komið fyrir rétt — hann hafði ferðast
undir fölsku nafni, þar sem hann var á
leynilegu ferðalagi i sambandi við upp-
reistina á Cúbu.
Hinn ókunni sagði svo frá: — Kvöld-
ið fvrir brunann hafði hann verið uppi
á bátadekki og átt viðtal við Willmott
skipstjóra, sem hann var vel kunnugur
frá fyrri ferðum. Skipstjórinn hefði þá
haft orð á því að fyrsta verk sitt þegar
komið væri til New York yrði að láta
yfirloftskeytamanninn Rogers fara í
land. Rogers væri hefnigjam maður,
sem svifist einskis, og gætí verið hættu-
legur bæði skipi og farþegum.
George Alagna annar löftskeytamað-
ur hafði setið fjóra mánuði 1 gæzlu-
varðhaldi, grunaður um skemmdarvetk,
en hafði þá verið sleppt vegna skorts á
sönnunum. Þegar honum var sleppt
lausum gerði hann tílraun til að fremja
sjálfsmorð, niðurbrotínn maður vegna
þess glæps, sem hann var sakaður um.
En Bayonne-lögreglan fór nú að skyggn-
ast nánar í öll smáatriði.
Þegar starfandi dekkyfirmenn Morro
Castle vom í yfiiheyrslum í New York
hafði enginn minnst á fyrirætlun Will-
motts skipstjóra um að setja Rogers í
land. Þegar Alagna háfði skýrt frá
hneykslanlegri framkomu yfírmanna í
brúnni, þar sem þeir hefðu hagað sér
eins og „móðursjúkar kerlingar, en ekki
sem heiðarlegir sjómenn", hafði Warms
þess í stað vitnað á móti Alagna. Þar
við bættist umsögn Rogers um Alagna
— sem að sjálfsögðu var lygi frá rótum.
Það kom einnig í Ijós, að lögfræð-
ingamir höfðu af hagsmunalegum
ástæðum, lagt allt upp í hendurnar á
Rogers. Þeir vildu draga úr ásökunun-
um á yfirmennina og útgerðarfélagið,
og þá kom sér vel að hafa Alagna sem
syndasel. Allri rannsókninni var því
beint að Alagna, sem skortí þó öll sönn-
unargögn gegn. í stað þess að lögreglan
hefði átt að fara nánar í saumana við
Rogers.
Rækileg rannsókn á fortíð Rogers
hefði fljótlega eytt hetjuljómanum, sem
hann hafði aflað sér. Alk frá 12 ára
aldri var 'hann þekktur sem þjófur og
lygari, og síðustu 20 árin hafði hann
margsinnis verið dæmdur fyrir ýmiss
konar afbrot. Það algengasta var þjófn-
aður, en honum hafði einnig verið
hegnt fyrir ofbeldi og íkveikjutilraunir.
Það Ifundust einnig upplýsingar um
óupplýst brunatilfelli á vinnustöðvum
þar sem Rogers hafði starfað.
Sumarið 1938 var George Rogers
dæmdur fyrir morðrilraunina á Doyle
lögregluforingja. Hann neitaði, en lík-
umar vom svo sterkar, að hann var
dæmdur í fimm ára fangelsi.
Rogers var sleppt úr Sing Sing-fang-
elsinu haustíð 1942. En það leið ekki
á löngu þar til hann sýndi að nýju, að
'hann væri samvizkulaus um mannslíf.
Hann myrtí eldri hjón á eitri, ril þess
að komast yfir 1500 dollara sem þau
áttu. Löks 1953 var hann dæmdur að
nýju í fangelsi og í það sinn til æviloka,
'án möguleika til náðunar. Meðan hann
var í fangelsinu viðurkenndi Rogers
fyrir lögreglunni, að það væri hann sem
helfði kveikt í um borð í Morro Castle
— aðallega tíl þess að hefna sín á Al-
agna, sem 'hann taldi „að væri að sækj-
ast eftir starfi hans“. Morðið á Will-
mott skipstjóra vildi hann aldrei viður-
kenna, þótt lögieglan legði hart að hon-
um í því efni. — George Rogers lézt í
fangelsinu 1958.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 33