Sjómannadagsblaðið - 06.06.1971, Qupperneq 48

Alagna hljóp til annars stýrimanns.
— Hva... SOS? ... já, sendið það ...
-— Hvar erum við staddir, stýrimaður?
-—• Tuttugu mílur suður af Scotland
Light. Um f>að bil átta mílur frá strönd-
inni.
Kluhkan var nú 03,19. Alagna hljóp
til baka. Hann reyndi íyrst að kornast
álfram stjórnborðsmegin, en svo baik-
borðsmegin. En kveljandi reykur og
logatungur sleiktu sig áfram beggja
megin við loftskeytastöðina. Löks veitti
hann athygli einhverjum ljósglampa,
sem hann taldi að myndi vera frá vasa-
ljósi Rogers.
— Sendu út SOS! öskraði hann, og
staðarákvörðunina! — Rogers snéri inn
aftur og hóf að senda út SOS ósamt
kallmerki skipsins.
Lengra komst hann eklki. — Mikil
sprenging hrissti loftskeytaUefann. Raf-
gcymirinn hafði sprungið og sjóðandi
sýra rann um allt gólfið umhverfis stól
Rogers. Móttakarinn var þagnaður, en
Rogers hélt áfram að senda út neyðar-
merki.
Hann vissi það ekki þá, en skipin,
sem heyrðu SOS-kallið, fengu aldrei
staðarákvörðunina. — Tuckertonstöðin
halfði einnig heyrt SOS-fkallið, en held-
ur ekki fengið hvar skipið var statt, svo
enginn vissi hvert átti að stefna aðgerð-
um. Brezka farþegaskipið Monarch of
Bermuda var aðeins 26 sjómílur frá hinu
brennandi skipi, en fékk ékki staðar-
ákvörðunina.
Rogers sýndi fádæma taugastyrk við
iþessar aðstæður. Hann staulaðist gegn-
um sjóðandi sýruna að skiptiborðinu.
Varamótorinn hafði stöðvast, hann
þreifaði bak við hann og fann leiðslu,
sem hafði slitnað, og honum tókst að
tengja hana að nýju.
Mótorinn fór aftur í gang, og Rogers
staulaðist alftur að sendinum. — Sýran
hafði étið sig gegnurn skósóla hans og
var farin að svíða fætur hans. En hann
byrjaði aftur að senda, og klukkan 03,26
heyrði Monarch of Bervmda tilkynn-
inguna:
— CQ -— SOS — SOS — 20 mílur
suður af Scotland Light. Get ekki sent
mikið lengur. Eldur beint undir loft-
skeytastöðinni. Þurfum tafarlausrar að-
stoðar...
Ný sprenging kvað við, sem eyðilagði
gjörsamlega mótorinn. Morro Castle var
einangrað frá umheiminum. •— Skipið
brann eins og blys, þar sem það rak
hjálparlaust fyrir vindi og sjó.
Rétt eftir 04,30 um morguninn \'oru
Andrea S. Luckenback og Monarch of
Bermnda komin á staðinn. Asamt þrem-
ur slysavarnabátum (Coast guard) frá
landi, sem bar að skömmu síðar, hófu
þessi skip björgunarstarfsemina, og öll-
um þeim, sem þá voru eftir lifandi um
'borð í Morro Castle, tókst að bjarga.
134 manns höfðu þá orðið reyk, logum
eða troðningi að bráð. Víðs vegar um
dékk og ganga þessa lúxusskips lágu
líkin í hrönnum.
Næstu yilkur voru dagblöðin dálka-
full aif frásögnum og ályktunum um
þennan harmleik á sjónum. Ólíkustu
hugmyndir komu fram. Hafði ein'hver
myrt Willmott skipstjóra og síðan kveikt
í skipinu? Hafði eirihvcr verið að helfna
sín á útgerðarfélaginu? Nær allir þeir,
sem af komust, beindu ásökunum sín-
um að Ward Line, eiganda skipsins, og
víðtæk rannsókn var hafin af lögreglu
og siglingaeftirliti.
Þegar vika var liðin frá þessum at-
burði, var George Alagna allt í einu
handtekinn. Það hafði komið í Ijós, að
daginn fyrir dauða sinn hefði Willmott
skipstjóri kallað yfirloftskevtamanninn
Rogers fyrir sig í káetu sína.
— Þér lítið út Ifyrir að vera traustur
og ábyggilegur maður, hafði Willmott
sagt. Það sem ég æda að segja yður er
algjört trúnaðarmál. Það er í sambandi
við Alagna, annan loftskeytamann. Ég
álít að sá maður sé hættulegur öryggi
skipsins. Ég vil að hann verði látinn
hætta starfi, strax þegar við komum til
New York. Til þess tíma óska ég eftir
því, að þér 'hafið strangt eftírlit með
honum, svro ekkert komi fyrir...
Það kom einnig fram, að Alagna
hefði átt þátt í því nokkrum ferðum
fvnr, að nokkur hluti skipverjanna hót-
aði verkfalli vegna launakröfu. Hann
var Ifluttur í 'handjárnum til Foley
Square í New York, grunaður um
skemmdarstarfsemi, morð og íkveikju.
Warms og yfirvélstjórinn, Abbott,
urðu einnig fyrir mjög hörðum ókær-
um lögreglu og siglingaeftirlitsins. Þeir
voru ákærðir fyrir hirðuleysi og kæru-
leysi í starfi. Leonard Warms, sem að-
eins hafði verið skipstjóri í átta klukku-
stundir, var dæmdur í hreggja ára fang-
elsi, og Abbott í fjögurra ára. Þessir
dómar fóru í hæstarétt og voru felldir
niður þar: Ástæður: Warms haifði þrátt
fyrir allt haldið uppi sjómannshefð,
hann hafði staðið í starifi þar til brúin
ifór að brenna undir fótum hans. Hin
undarlega framkoma Abbotts var skil-
greind á þann veg, að hann „hefði verið
orðinn ruglaður af reykstybbunni og
vada vitað hvað hann gerði".
Það eina örugga, sem fram kom við
margfaldar vitnaleiðslur, var, að yfir-
loftskeytamaðurinn, George W. Rogers,
hefði staðið stöðugt í starifi sínu, þar til
lokið var að senda SOS-tilkynninguna.
Um öll Bandaríkin voru vfirmenn-
irnir fordæmdir fyrir að ha'fa vanrækt
skyldur sínar. Eina undantekningin var
Rogers, og hann var hylltur í blöðum
og útvarpi. Hann var borinn á gullstól
að ‘heimili sínu í Bayonne í New Jersey,
og stórir miðdegisverðir voru haldnir
'honum til heiðurs. Auk þessa voru hon-
um veitt ýmiss viðuikenningarverðlaun.
Rogers ihætti sjómennsku og fékk
starf við lögregluna í Bayonne, þar sem
hann varð hægri hönd Vincent Doyle
lögregluforingja, í radíó-verkstæði lög-
reglunnar. Þeir Doyle voru mikið sam-
an, og eðlilega bar brunann um borð í
Moiro Castle oft á góma. Rogers gaf
það oft í skvn, að allur sannleikurinn
íhefði ekki komið fram við réttarhöldin,
og að hann vissi nákvæmlega hvemig
bruninn héfði orsakast. Slysið hefði
verið afleiðing a'f skemmdarstarfsemi
með brunasprengju, og Rogers sagðist
vita 'htærnig slí'kar sprengjur væru bún-
ar til •—- viss efnablanda, sem komið
væri fvrir í koparröri og síðan færi það
eftír þykkleika koparsins hve efnið
væri lengi að éta sig í gegn.
Dovle hafði áihuga fyrir þessu, en
datt ekki í hug, að þetta gæti verið lyk-
illinn að Morro CflstZe-gátunni. En svo
kom dálítið fyrir, sem r'arpaði nýju Ijósi
á allt það, sem Rogers sagði. Dag nokk-
34 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ