Eimreiðin


Eimreiðin - 01.03.1922, Blaðsíða 18

Eimreiðin - 01.03.1922, Blaðsíða 18
82 PRÓFIÐ EIMRElÐIfí þeir Linnæus og Spotton hefðu gjört, hefðu þeir ræktað þann garð. — Það var eins og hann gæti um ekkert annað talað en blóm og jurtir, eins og hann væri grasafræðin sjálf holdi íklædd og þekti ekkert annað. Eg gekk oft yfir í garðinn til hans, þegar hann var þar á kvöldin á meðal blómanna sinna. Hann tók mér ávalt vel, og fór undir eins að sýna mér einhverja jurt, sem hann dáðist að og tók að útlista, og varð þá æfinlega mjög margorður. Einu sinni spurði eg hann, að hverju hann starfaði. Hann kvaðst vinna hitt og annað fyrir félag nokkurt þar í borginni. Nefndi hann félagið, en eg kannaðist ekki við það. Eg fann að hann vildi eyða því tali, svo eg spurði hann ekki meira um það. Eg segi, að mér hafi lengi verið það óljóst, í hváða stöðu hann var. En samt var eg búinn að komast að því, áður en eg fluttist frá Kitchener-stræti. Og skal eg nú í fám orðum segja frá því, hvernig eg komst á snoðir um það. Þannig stóð á, að frændi minn, Sigurður að nafni Sigurðs- son, kom vestur til Vancouver frá Winnipeg síðla sumarsr árið 1912. Hann var rúmlega tvítugur að aldri og einn síns liðs. Hann var ekki mikill fyrir manni að sjá, var hæglátur og óframfærinn, en greindur vel og fremur vel að sér í enskri túngu, og hafði þó lítið í skóla verið. Hann hafði lengi verið veikur, en var nú á góðum batavegi, og kom vestur á Kyrra- hafsströnd í þeirri von, að hann yrði þar fljótara albata en austur í Rauðárdalnum. Hann settist að í húsi mínu, og leið ekki á löngu áður en hann varð svo frískur, að hann fann að hann mundi geta unnið hæga vinnu. En það var enginn hægðarleikur, að fá vinnu við hans hæfi. Eg leitaði víða fyrir mér, og fékk ýmsa í lið með mér, en það kom fyrir ekki- Eg gat hvergi fengið neitt handa Sigurði að starfa nema það, sem honum hefði orðið um megn. Svo var það eitt kvöld, að eg og Sigurður gengum yfir > blómgarð hr. Hunters, og tók hann móti okkur með mikilli alúð. Eg sagði honum frá ástæðum Sigurðar og spurði hann, hvort hann gæti ekki vísað mér á stað, þar sem fá maetti ■vinnu handa piltinum. Hr. Hunter kvaðst ekki vita af neinum
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.