Eimreiðin - 01.04.1946, Qupperneq 39

EIMREIÐIN SKILNAÐARSTEFNAN FJÖRUTÍU ÁRA
103
landinu, þá liefðu Danir verið gripnir á orðinu þá þegar, er kunn-
ugt var um afstöðu þeirra til Norðmanna. En svo var ekki og
lieldur ekki meðal stúdenta í Höfn. Islenzku blöðin ræddu lielzt
um landsstióra og að ná íslenzka ráðlierranum út úr ríkisráði
Dana“.
„En hvaS bar þái til, aS þíi tókst til máls um skilna&?“
,-Ég liafði undanfarið liaft þá sérstöðu í sjálfstæðismálinu, að
Uiér fannst það vera orðið á eftir tímanum. Ég var orðinn leiður
ú þeirri aðferð, sem ekki liélt sér við lireinar línur, lieldur vildi
feta sig áfram eftir krókaleiðum, þegar þess þurfti ekki lengur.
Dg ég fann, að Danir voru líka orðnir leiðir. „Við látum alltaf und-
an“, sögðu þeir, „og þó er aldrei liægt að gera ykkur ánægða“. Þá
fannst mér, að einliver yrði að taka af skarið, þótt ég teldi mig eig-
mlega ekki neitt sérlega til þess fallinn. Mér líkaði annars allvel
við Dani og fannst mér stundum ganga betur að ræða við þá
uni þessi mál en við landa mína, sem mér virtust vera lialdnir
af leiðinlegri minnimáttarkennd gagnvart Dönum. Á Garðvistar-
arunum lenti ég mest í sambýli við Dani og gekk einnig í danskt
stúdentafélag, sem íslenzkir stúdentar gerðu sjaldan. Kynntist
eg þar skoðunum liinna frjálslyndari menntamanna, eldri og yngri,
er niér þóttu stinga mjög í stúf við hina fyrri stjórnarstefnu Dana
°g álit vor Islendinga á þeim. Þeir skildu vel, að vér vildum hafa
8e»n fullkomnast þjóðfrelsi, en síður liitt, að vér gætum staðið
fjárliagslega óstuddir. Þetta gramdist mér og var ósárt, þótt
Danir vissu, að íslendingar teldu sig vera sjálfbjarga og enga
styrkþega, ef rétt væri reiknað, og vér mundum óska fulls sjálf-
stæðis, ef ekkert væri til fyrirstöðu. Hin gamla fyrirstaða Dana
'urtist mér nú hljóta að vera úr sögunni úr því að þeir liöfðu stutt
Áorðmenn til að endurheimta sjálfstæði sitt. Ég liafði haustið
^05 tekið við formennsku í Islendingafélaginu í Kaupmanna-
ítöfn..— Nokkru síðar kom liagfræðingurinn Carl Thalbitzer ísíð-
ar fitstjóri ,,Finanstidende“) til mín inn á Garð frá útgáfnfélagi
’’Akademisk Foreningsblad“ og sagði, að liinn fyrri formaður
slendingafélagsins, Björn Líndal, liefði gerzt þátttakandi í út-
Sáfu blaðsins fyrir liönd félagsins, eftir að formaður íslenzka
súi(Ientafé 1 agsins liefði synjað þess fyrir liönd síns félags. Nu
Dði ég ag hjálpa til að koma út íslenzku númeri af blaðinu, sem
akveðið væri að gefa út fyrir jólin. — Enda þótt Islendingafélagið