Eimreiðin - 01.04.1946, Qupperneq 43

EIMREIÐIN skilnaðarstefnan fjörutíu ára
107
lýSi í lieiminum, eru allar þjóðir í hættu og sömuleiðis hið
demókratíska samtraust og tillitssemi milli þjóða og einstakl*
inga“.
„Þú álítur þá, oð vér eigum aS leita öryggis vors í samneyti
viS vinveitt demúkratískt stórveldi fremur en aS fela stjórn
Sameinu&u þjóSanna vernd vora“.
«Já, það er mín ákveðna skoðun. — Eins og ég strax benti á í
Ingólfi eftir San Francisco ráðstefnuna, er þetta nýja þjóða-
handalag ekki stofnað á réttum starfhæfum grundvelli undir
ábyrgri einingarstjórn, lieldur varð útkoman aðeins höfuðlaus,
úrskurðarlaus og persónulaus stofnun af sömu tegund og höfuð-
lausu lýðríkin alþekktu. Slíkar stofnanir eru ósjálfstæðar og ekki
samningsliæfar né traustliæfar með því að aldrei er liægt að
vita, livaða öfl eru eða verða þar ráðandi. — Heimurinn er nú
að skiptast í örfá varnarsambönd. Óvarið lilutleysi er nú hvergi
viðurkennt, og varnarlaus lönd talin liættuleg fyrir friðinn. Engin
]>jóð getur nú lengur lialdið sér uppi á því að leika tveim skjöld-
um. Slíkt er þvert á móti viss leið til að týna bæði trausti, áliti
°g sjálfstæði. — Vér tslendingar höfum nú náð því marki, að
f rekari einangrun er oss stórhættuleg. í demókratísku samneyti
þjóða sem einstaklinga vinnst stærri réttur með jákvæðum að-
ferðum en neikvæðum. Þar verður þyngra á metum livaða gagn
maður getur gert, lieldur en livaða fyrirstöðu maður getur beitt.
har kemst maður lengra með fórnfýsi og samvinnulipurð en
með sífelldum óeirðum, ópum og kröfum. — Vér íslendingar
höfum ekki enn náð fullum skilningi á því, að sjálfstæðisrétturinn
er hvorki algildur né skilyrðislaus. Það er demókratíska stefnan,
sem hefur stofnað þennan rétt, og það er hún, sem heldur lionum
1 gildi. Aðeins þær þjóðir, sein herjast. saman trúrri baráttu
þjóðfrelsimi til varnar, geta átt kröfu til að fá að njóta þess. —
Þegar hrezka þjóðin um aldamótin síðustu snerist til viðurkenn-
lngar á því, að demókratí ætti að gilda í milliþjóðamálum, þá
tók Bretaveldi upp forustu þeirrar stefnu að vernda sjálfsákvörð-
miarrétt þeirra þjóða, sem treysta mætti til að geta stjórnað
ser sjálfar og líklegar væru til að vilja og geta haldið sanminga.
handaríkin gerðust svo síðar aðilar. í skjóli þessarar stefnu var
llað, að Norðmenn náðu frelsi sínu 1905 og að vér Islendingar
Sailm oss fært að liefja baráttu fyrir samskonar sjálfstæði.