Eimreiðin - 01.04.1946, Qupperneq 48

112
GISTING
bimreiðin
vinna með vélum. Það var einlivers virði, ef búskapur þarna
á Skarði átti sér nokkra framtíð. Þá var gildur sjóður gefinn
framtímanum.
En ef sveitin var að verða úr sögunni? Sumir spáðu því.
Margir. Og reyndin virtist styðja þá skoðun. Kotin ein voru
ekki komin í eyði. Einnig sumar ágætis jarðir. Ef jörð losnaði,
gekk hún oft ekki út nú orðið, hvorki til leigu né sölu, vegna
þess að svo til engir byrjuðu búskap, en þeir, sem liéldu trvggð
við liann, húktu flestir þar sem þeir voru nú einu sinni rót-
fastir. Var það öldungis víst, að nokkur tæki Skarðið, ef hann
færi þaðan t. d. að vori? Jú, líklega kæmi einhver, en kannske
aðeins til að níða það niður, nota út úr því. Hitt var þó einnig
liugsanlegt, að það gengi ekki út fyrir viðhlítandi verð. Og þa
var uppbygging þeirra feðganna unnin fyrir gýg og gróður þeirra
mundi deyja út innan stundar, — fölna eins og gras á óliirtu leiði.
Ætti svo að fara, gat liann hinsvegar lítið gegn því spornað
með því að þrauka lengur. Það var að minnsta kosti öldungis
óvíst. Til livers var .þá að berja lengur móti bárunni án þess
að halda í liorfi? Því ekki að lileypa lieldur undan, ineðan þ«ð
var enn fært?
Jóhann var nú kominn fram í skjóllega hvamma meðfrani
ánni. Kippkorni lengra reis upp stakur melhóll. Þar var Síkvik-
ur, einliver bezti veiðiliylurinn í öllum dalnum. Þar ætlaði
liann að reyna fyrst.
Hinn fyrri hugsanaþráður rann áfram.
Ekki myndi Margrét setja stólinn fyrir dyrnar og neita að
flytja í borgina. Hún var farin að lýjast á búskapnum, þó að
hún kvartaði ekki að jafnaði um það. Og börnin? Þau héldu
eflaust enn, að þau yndu sér alltaf bezt heima. En nú var ein-
mitt að því komið, að þau yrðu að fara í burtu í skóla. Myndn
þau þá vilja liverfa aftur, frekar en fjöldi unglinganna, sei»
fór alfari, kom í mesta lagi aflur í sumarleyfum?
Var það ekki líka bezt? Gat liann óskað börnum sínum þesS
lilutskiptis, að þau yrðu jarðföst þarna í sveitinni, eins og hann
hafði orðið, og lentu í sama stritinu, eða öðru enn verra? E»
var þeim ekki að öðrum kosti bezt borgið með því, að foreldr-
arnir leiddu þau og styrktu á meðan þau væru að ná fótfesiu 3
borgarstrætunum?