Eimreiðin - 01.04.1955, Blaðsíða 17

AST □ G BLDM.
Smásaga
eftir Þóri Bergsson.
Yjf riðum upp með Fossá.
brött 6ndÍð rís þar upp úr grösugum, breiðum dal, í þremur
°ttUrn brekkum, sums staðar klettóttum, en víða grösugum
fall iaiTÍ vuxnum- b’ótt Fossá sé ekki vatnsmikil, eru þó í henni
£ 6^lr ^ossar °g meðfram henni víði vaxnir hvammar. Er upp
lr efstu brekkuna kemur, tekur við hálendið, sléttir melar,
Urlitlir, flár og fúamýrar, en blá fjöll rísa framundan, há
j rem á svip. Á milli þeirra sér í hvítar jökulbungur, langt
^u i landi. Það er öræfafegurðin. Hreint og tært loftið veldur
b að fjarlægustu fjöll sýnast skammt frá. Hin tignarlega
aj^ _ nýtur sín á björtum sumardegi, engin móða né ryk í lofti,
^ 1 töfrandi bláma af ýmsum blæbrigðum.
, egar æskuvinir hittast, eftir að hafa ekki sézt né talast við
^ ftiörg ár_ verður oft nokkuð tregt um tungutak, eins og ein-
ers konar hemlar séu lagðir á það að ræðast við frjálslega
g óbvingað.
þe^1UUr minn, Finnur Eggertsson, dvaldi hjá mér nokkra daga
a sumar. Hann var náttúrufræðingur, einkum grasafræð-
a'sk ^ ^Íð köfðum verlð nágrannar og félagar í bernsku og
, u- hann var sonur prófastsins á Bólstað, sem var næsti
p. Vlð oðal okkar feðga, þar sem ég nú bjó. En frá því að
j, Uuur hvarf til náms erlendis, fyrir 20 árum, hafði hann aldrei
ttiið þangað í sveit aftur. Prófasturinn, faðir Finns, fluttist
1 aðra sveit, langt í burtu. Mér var ókunnugt um það,
vi-b'innur dvaldi þar, vissi að hann var lengi erlendis, fyrst
ár S1^ar a ferðum með leiðangri í Asíu. En nokkur
91Ö1 hann þó dvalið á Islandi, áður en hann gerði alvöru
1 9(1 heimsækja okkur, mig og systur sína, sem var konan
VgU' ^U^vita^ hafði ég aldrei farið úr sveitinni, nema í nokkra
vig ’ er ág var í skóla. Það var frá byrjun ákveðið, að ég tæki
rund. Bjó ég og María, konan mín, nú á hinni stóru jörð,
1 foreldrum mínum, sem voru að gerast öldruð. Þótti okkur