Eimreiðin - 01.04.1955, Blaðsíða 19

ElMREn>IN
ÁST OG BLÖM
91
’ ' arnminum, og rann þaðan lítill lækur, ofurlítil sytra. Þaðan
e ' þessi mikli gróður og blómaskraut næringu og líf i auðn-
^lágresi, fjólur, mura, sóleyjar, fíflar, mergð marglitra
orna, er þöktu þennan reit. Fegurðin var meiri en orð fá
iyst.
^yrir ofan hvamminn, í mýrarjaðrinum, fór Finnur af baki,
, ^ Serði ég það einnig. „Ég vil ekki fara með hestana niður
'ammmn,“ sagði hann, „en mig langar að staldra hér ofur-
ótið við.“
•■Þú hefur munað eftir hvamminum?“
»Hvort ég mundi.“
setti istöðin upp í hnakkana og batt hestana saman.
v° gengum við niður í hvamminn.
-g tók eftir því, að vinur minn fór mjög varlega til þess að
að 9 Seni rninnsl; niÚur af blómmn, enda varð mér ósjálfrátt
gera hið sama. Finnur atliugaði gróðurinn mjög nákvæm-
v|a’ erns og ég bjóst við, og var lengi að því. Þannig fórum
seuj °S hægt niður hvamminn, þar til við komum þangað,
01 lækjarsytran volga mætti ánni. Þar settist Finnur niður
9 natan stein.
^ 'S settist einnig niður. Sá ég, að Finnur var djúpt hugsi,
séf11' StUddi oiohoganum á hné sér og hönd undir kinn, hallaði
Vcvi '^rain °S starði fram fyrir sig, á hlómaskrúðið og ána. Ég
ar líka djúpt snortinn af fegurð staðarins og unaðsleika í
^ar°hðunni. Enda þótt ég væri alinn upp á þessum slóðum
^ 0101 friargsinnis farið um þær, upp og niður með ánni, hafði
tij )aria veitt þessmn litla hvammi eftirtekt, aðeins séð hann
s}ndar, er ég hafði riðið fram hjá. Ég vissi um volga upp-
e U ^9r’ sóð gufa upp af henni í frostum að vetri tii,
' ngar voru nær bænum og þvi engin þörf á þessari volgru
td fjalla. Mig undraði nú, að slík fegurð skyldi geta dulizt
ejy sv° lengi og hét því í huga mínum að fara þangað upp
v lri(-‘Ú Maríu, konu mína, seinna um sumarið og sýna henni
reit 911 Undursamiega hlett, sem við áttum, þennan dáfagra
j ’ Sem hvorugt okkar vissi rnn áður. Að vísu var gilið víða
1 °S skógi vaxið neðar, þar var gróðurinn meiri og kröft-
gleð' ^essi háfjallahvammur var eins og óvænt, hrífandi
h þar sem ég átti ekki von á neinu af því tæi. Niður ár-