Ægir - 01.01.1916, Blaðsíða 7

Nr. I.
ÆGIR.
MÁNAÐARRIT FISKIFJELAGS ÍSLANDS
árg. | Rey k j a v í k. J an ú ar I 9 16. |
Ráðningaskrijstola
fyrir sjómenn.
Siglingar og útgerð fara óðum vaxandi
hjer í höfuðstaðnum og alt bendir til þess
að svo muni halda áfram. Hafnargerð-
inni miðar vel áfram, enda veturinn það
sem af er líkastur vori, og fáir vinnudagar
munu vegna ótíðar hafa fallið úr. Þeg-
ar höfnin er fullgjör, má búast við ýms-
um breytingum frá þvi, sem nú er. Fyr-
ir erlenda sjómenn, verður greiðari gang-
ur að strjúka af þeim skipum, þar sem
þeim finst lífið óbærilegt og má eins bú-
ast við því hjer og annarsstaðar, og engu
síður hjer, þar sem útlendingar vita að
ransókn á slíku, eða leyt að þeim er
ekki svo ýkja nákvæm og einnig það, að
hægt muni vera fyrir skipstjóra, að fá
menn i skarðið og ferð skipsins því ekki
heft, en þegar skipið er lagt út á hafið
þá er öllu óhætt.
Þeii' sem ráða sig á erland skip í slíku
tilfelli, munu helst verða íslendingar, í
það minsta er það svo nú. Hjer er sá
siður, að skipstjórar auglýsa eftir mönn-
um og eiga þeir, er sinna vilja slíkum
auglýsingum, að hitta skipstjóra úti á
skipi, eða í einhverju tilteknu húsi. Mun
skipstjórum oft þykja þeir menn all ólík-
legir siglingamenn, sem þannig koma
fyrir auglit þeirra, og bermargt til þess,
og jafnvel bestu hásetar eru oft utan við
sig, meðan hans náð er að dæma og
meta manngildi þeirra, og svo ákveða
skipstjórar kaupið eftir sínu mati. En
þetta er nú ekki eins og það ætti að vera.
Hjer verður að haga ráðningu sjómanna
eins og annarstaðar í heiminum. Far-
menn hjer verða að hafa fast ákveðið
kaup, sem ekki verður þráttað um og
það kemur ekkert málefninu við, hvað
kaup er annarstaðar.
Það munui engan skipstjóra furða, þótt
menn hjer væru kauphærri en í útland-
inu, þar eð samgöngur hingað eru strjál-
ar og auk þess dýrar. Vjer íslendingar
eigum i ekkert hús að venda, þegar út
fyrir pollinn kemur, enginn ræðismaður
tekur tillit til okkar, skyldum við í fram-
andi landi lenda í vandræðum, og þó
að skipstjóri fái mann hjeðan til einnar
ferðai-: þá er ekki ætlunin sú, að mað-
urinn sje sviftur föðurlandi sínu fyrir
lítilíjörlegt mánaðarkaup, sem honum er
skamtað. Þurfi erlent sldp á mönnum
að halda hjeðan, þá verður skipstjóri að
láta sjer það lynda, að borga þeim ákveðna
mánaðarhýru, það kaup, sem ákveðið
er íyrir farmenn í Reykjavíkurbæ, og auk
þess farareyrir og fæði heim aftur, og
þau ákvæði ættu að lcoma frá lands-
stjórninni, sem ætti með því að koma i
veg fyrir að efnilegir menn töpuðust al-
gerlega bjeðan, enda mun svo oftar, að
eftir eina ferð á skipum þeim, sem er
þannig stjórnað, að hásetar kjósa heldur
að strjúka en vera kyrrir, munu þeir hafa
fengið nóg af siglingum á þesskonar för-