Ægir - 01.01.1916, Blaðsíða 21

ÆGIÍ*
15
eitthvað gert i þessu efni, því á öllum
bátum, og ekki síður á bátum sem sóttir
eru til annara landa eða flytja póst og
farangur fjarða á milli verður að vera
ábyggilegt vjelalið sem treysta má á, éf
eitthvað óhapp ber að höndum, og
mögulegleikar eru til að bæta úr því.
Heima.
Steinolía Piskifjelagsins.
Rúmar 2000 tunnur af steinolíu þeirri,
sem Fiskifjelagið fjekk í byrjun október
liggja hjer óseldar enn. Olía þessi var
ekki hingað fengin til þess að okra á
henni, heldur til að greiða fyrir fiski-
mönnum, þegar verð á oliu hjer var það
hátt og búast mátti við að það hækkaði
enn meira en upp var gefið í ágúst s. 1.
þegar all útlit var tii, að oliuverðið
mundi gera það að verkum að úthald á
bátum yrði að hætta. Róðrar eru þýð-
ingarlitlir þegar aflí ekki borgar oliu þá,
sem mótorbátur eyðir í túr.
Þá var brugðið við og reynt að útvega
olíu, sem hægt væri að selja undir þvi
verði, sem steinolíuijelagið seldi, þegar
pöntun var gjörð. Olían kom og var
seld hjer á 33 kr. tunnan með íláti. Þá
fór steinolíufjelagið að selja með liku
verði. Um 1000 tunnur hafa verið seld-
ar og meiri hiutinn hjer i bæinn. en
þessar tunnur, sem eftir eru sýna best
undirtektir manna og hve þýðingarlaust
það er að reiða sig á hugsunarhátt al-
mennings. Þeir sem daglega kaupa oliu
nú, gjöra sjer litla hugmynd um, hvers-
vegna þeir fá hana með verðinu sem
er. Þeir peningar, sem lækkun oliu
nemur síðan 3. oktober f. ár, er ótalið
fje enn þá, en ekki er fyrir sjeð að
ekki megi reikna það út og sýna pað
á pappírnum. Oliukaupin frá Texasfje-
laginu í haust rjeðu þeirri verðlækkun á
allri oliu hjer, þvi hækkað hetði olía en
ekki lækkað.
Fyrir hvern einn, sem pantar olíu, er
það mikið tjón að losna ekki við hana
hið fyrsta, þvi hve góð sem ílát eru, þá
lekur ávalt eitthvað niður, það vita allir
um það er engu að dreifa, en auk sam-
takaleysis manna i þessum olíukaupum
er nú verið að bera út sögur um það,
að olían sje að leka niður og að flestar
tunnur mun vart meira en hálfar og á
skrifstofuna kom fvrir skömmu fyrir-
spurn um, hvort það væri satt, að bor-
uð hefðu verið göt á tunnurnar og olí-
unni hleypt út. Engin slík merki hafa
sjest og tunnurnar eru þjettar, og vanti
á tunnur verða þær f^dtar þegar þær
verða afhentar. Slikar sögur eiga eflaust
að vera til þess að ófrægja Fiskifjelagið,
en þar er vanhugsunin. Fiskifjelagið
hefur ekkert annað gert en að reyna að
útvega fiskimönnum góð olíukaup og þó
undirtektir manna hafi nú sýnt sig eins
og komið er, þá getur stjórn Fiskifje-
lagsins ekki gert að þvi, en oliuverðið
lækkaði svo allir njóta góðs af. Sögur
þær sem út eru bornar, saka því ekki
Fiskifjelagið. en þær saka bæjarfjelagið í
heild sinni, þegar út er borið, að í því
lifi og hrærist þeir ræflar sem dettur
slíkt í hug og leyfa sjer að sýna önnur
eins strákapör og sagan um getur.
Aðaltakmark FiskiQelagsins er að
starfa að öllu þvi, er lýtur að eflingu
sjávarútvegs landsins, til þess voru oliu-
kaupin gerð og undirtektir almennings
sýna best hve mikils sú tilraun var virt.
Erindreki Fiskifjelagsins
hr. Matth. ólafsson hefur búið undír
prentun aflaskýrslubók, sem Fiskifjelagið
hefur kostað og verður henni útbýtt ó-