Ægir - 01.01.1916, Qupperneq 8

2
ÆGIR
um, en neyðast, er út kemur til að ráða
sig aftur, og þá er hrakningurinn byrj-
aður, en heimkoma því nær ómöguleg,
fyr en að löngum tima liðnum, og þá
getur maðurinn hafa breyst svo í sambúð
við misjafna menn, að hann kemur öðru
vísi heim en hannfórað heiman, máske
útslitinn í þjónustu erlendra, en ófær til
vinnu hjer.
Löggilt opinber ráðningaskrifstofa fyrir
sjómenn er þegar orðin hjer bráðnauð-
synleg. Bæjarfógetaskrifstofan hefur til
þessa verið ráðningaskrifstofa þessa bæj-
ar, en það fyrirkomulag er hið sama og
í smákaupstöðum í Danmörku, að toll-
húsið er notað til þeirra hluta. Ráðn-
ingaskrifstofan verður að hafa biðstofu
fyrir sjómenn. Þar verður að auglýsa
hvaða skip vanti menn og þar gefa þeir
sig fram sem vilja fara i siglingar. Þar
er baldin skrá yfir þá, sem stunda at-
vinnu á sjónum og þar eiga sjómenn að
geta fengið eftirrit af sjóferðabókum sín-
um, skyldu þær hafa glatast og ef vel
væri, ættu ættingjar og vinir að geta feng-
ið upplýsingar um hvar skip það, sem
vænta má að sá sje á, sem spurt er eftir, sje
statt, eða hvar síðast og er auðvelt að fá
hingað vikulega skipalista. Margt annað í
þai’fir sjómannastjettarinnar gæti slik skrif-
stofa starfað, í það minsta kæmist betri
regla á alt fyrirkomulagið, en aldrei ætti
að leyfa einstökum valdalausum mönnum
slíkt skrifstofuhald, því það liefur hvergi
í’eynstvel gegn sjómannastjettinni.
Eftir ófriðinn má búast við miklum
breytingum, bæði hvað kaupgjald og
annað snertir á skipum. í landi verður
vinna nóg og að öllum likindum vantar
þar vinnuki’aft. Kaupið hækkar, og þeir
sem ekki gátu áður fengið vinnu verða
þá spurðir, hvort þeir fáist til að vinna
og fáir munu þeir hásetai’, sem eru bún-
ir að stunda siglingar í nokkur ár, sem
ekki fegins hendi mundu vilja taka hvei’ri
þeirri vinnu á landi, sem gæfi þeim og
þeirra daglegt brauð. Hásetar munu
einnig geta fengið vinnu á landi að stríð-
inu afloknu og það hlýtur að gjöra breyt-
ingu á ýmsu siglingum áhræi’andi. Verði
þá örðugt að mannaskip, hækkar kaup-
ið; hingað kæmu skip, sem þyrftu Ojj-
bót skipshafnar, og gott kaup mul|di
freista margra ungra efnilegra manna,
sem ekki sjá fram á annað en háseta-
stöðu á fiskiskipum, til að ráða sig á
framandi skip, og yrði það alment, þá
veitti ekki af löggiltri ráðningastotu, í
sama stýl og þær eru annai'staðar.
Þangað kæmu skipstjórar og spurðu
sig fyrir um háseta, hvað kaup þeirra
væri ákveðið hjer í bæ, því þá skömm
ættu menn ekki að gjöra sjer, að láta
skipstjóra geta stungið upp á kaupi við
menn, og muna verður eftir þvi, að vjer
eigum hvergi ræðismenn í heiminum,
engan að snúa oss til í vandræðum, þeg-
ar til útlanda kemur, þess vegna er það
nauðsynlegt, að þurfi skipstjóri að fá
mann til utanfarar, að hann sje þá skyld-
aður til að sjá honum fai’borða heim
aftui’, sje það ósk þess, sem ræður sig.
Landið getur mist nógu rnarga menn út
í heiminn fyrir þvi, þótt þessu ákvæði
sje ekki gleymt. Þetta kann að þykja
óþarfa spádómur, en hjer er svo margt
framkomið á síðari timum, sem fyrir
nokkrum árum hefði þótt heimskulegur
spádómur, og jeg man þá tíð, að skip-
stjórar á þilskipum við Faxaflóa, fóru
ekki lengra en það, sem Faxaflóa sjó-
brjefið náði, því út úr koi’tinu vildu þeir
og þorðu ekki að fara. Einhver af þeim
hefði hrist höfuðið, hefði vei’ið farið að
spá því, að innan fárra ára rnundu fiski-
skip hjeðan sigla með afla sinn til út-
landa og selja hann þar.
Svbj. Egilsson.