Ægir - 01.09.1916, Blaðsíða 16

120
ÆGIR
er í Axarfirðinum, og þó einkum á Mel-
rakkasljettunni.
Frá Kópaskeri var haldið til Þórs-
hafnar. Um þann stað hefi jeg talað áð-
ur. Hefur mótorbátaútgerð verið reynd
þar, en hefur misheppnast. Er ofiangt að
leita fiskjar út fyrir Langanes, en þar er
venjulega allfiskisælt á sumrin.
Alment trúa menn þar að fiskur gangi
eigi á grunnmið fyr en í júní, en þó var
mjer sagt, að stundum ræki allmikið af
stórum þorski bæði við Axalfjörð og
Þistilfjörð í marzmánuði og bendir það
til, að fiskiganga komi að Norðurland-
inu um þann tíma þótt enn hafi eigi
komið að neinu gagni.
Á hverju ári í febr. og marz kemur
allmikið af vöðusel inn á flóana norðan-
lands, svo sem Skjálfanda og Axarfjörð.
Hygg jeg að selurinn elti þorskgöngu,
sem um það leyti komi að landinu,
Að vísu koma hrognkelsi um það leyti
að Norðurlandi og þau eru uppáhalds-
fæða selsins, en jeg bj'st við að þorsk-
göngur sje miklu tíðari en menn hyggja
á þessu svæði.
Skömmu eflir, að vjer höfðum lagt frá
Þórshöfn til Seyðisfjarðar mættum vjer
vopnuðu ensku kaupfari. Eigi var hægt
að sjá hvort vjer vorum í landhelgi eða
ekki, því dimt var af kafaldi. Englend-
ingurinn dró upp merkisveifur sinar og
bauð oss að stansa.
Gekk lengi á þessu merkjasamtali og
teygði hann oss með sjer út og norður
í haf. Var þar stórsjór og bvassviðri.
Þá selti Englendingurinn út bát og sendi
til vor. Á bátnum voru 11 menn. Voru
þeir allir i sundheltum og höfðu allir
skammbyssur við belti sjer, en ekki önn-
ur vopn. Þeir settu um borð til vor einn
yfirmann og tvo háseta. Fóru þeir þegar
upp á stjórnpall til skipstjóra og spurðu
hann spjörunum úr, um farm og farþega
og hvert ferðinni væri heitið. Stóðu þeir
á stjórnpallinum í 2—3 klukkustundir
og skiptust merkjum við herskipið, sem
alt af stýrði út af leið norður í haf. Ym-
ist var herskipið alllangt á á undan oss
eða það sneri við og aftur fyrir oss og
svo fram hjá oss.
Þegar Englendingarnir höfðu iafið oss
í 6 klukkustundir sendu þeir bát til vor
til þess að sækja mennina og að því
búnu var oss með merkjum leyft að
halda ferðinni áfram.
Skip þetta hjet »Cairo«.
Af þessari töf leiddi það, að Gullfoss
var farinn frá Seyðisfirði, er vjer kom-
um þangað, en með honum ætluðu
margir farþegar til Reykjavíkur. Urðu
þeir því að bíða Flóru og fara með
henni norður og vestur um land.
Jeg hafði áður en jeg fór frá Reykja-
vík lagt drög fyrir að ia keyplan kúfisk-
plóg á Vesturlandi. Ætlaði jeg að hafa
hann með mjer austur og leiðbeina
mönnum þar með notkun hans. En svo
fór að jeg gat engan plóg fengið, enda
hefði það ekki komið að neinu gagni
vegna óveðurs sem yfir stóð meðan jeg
var eystra.
A Seyðisfirði komst jeg að því að
Sveinn Árnason yfirfiskimatsmaður átti
plóg' og mjer var kunnugt um að hann
kunni með hann að fara, frá því hann
átti heima á Ríldudal.
Fór jeg þess á leit við Svein að hann
leiðbeindi mönnum í notkun plógsins,
en eigi veit jeg um hvort úr þvi liefur .
orðið.
Á Seyðisfirði skildi jeg el’tir rekak-
kerið og bað stjórn fiskifjelagsdeildarinn-
ar þar, að sýna það sjómönnum og leið-
heina þeim með notkun þess.
Eftir nokkurra daga dvöl á Seyðisfirði
snjeri jeg svo heim aftur með Flóru.
Kom jeg með henni til Norðfjarðar.