Ægir - 01.08.1918, Blaðsíða 19

ÆGIR
139
í Enskuvík eru 6 kofarústir. Elztar
þeirra eru rústir af Hollendingakofa frá
1611, en þar stendur nú ekki steinn yfir
steini. Skamt þar fyrir norðan er stöð
sem Austurrikismenn reistu fyrir mörg-
um árum og eru húsin þar mjög vel
gerð og lítið skemd. Eru þau fjögur
saman og höfðu norskir vetursetumenn
hafzt þar við i vetur. Þar fundum við
nokkrar matarleifar kornvöru, smjörlíki,
skyrbjúgs-líkör og ediksýru. Þar fundum
við einnig dagbók, sem vetursetumenn
höfðu haldið, en hún náði eigi lengra
en til 1. nóv. og virtist svo sem hætt
hefði verið við hana i miðju kafi. Þar
stóð að einn vetursetumanna hefði skot-
ið 180 blárefi, 20 hvíta refi og einn
rostung á tímabilinu frá 20. september
i' fyrra og lil októberloka. Má af því sjá,
að góð er veiðin þegar ísinn kemur.
Frá Enskuvik fórum við til Maríuvikur.
Yar þar og mikill viður, en fúnari held-
ur en í Enskuvik. Þar fundum við kofa
vetursetumanna frá 1909 og rétt hjá
þeim kofa var leiði eins þeirra félaga,
sem látist hafði um veturinn. Yar kross
á leiðinu og áletrað nafn mannsins og
dánardægur. í Enskuvik fundum við og
leiði tveggja Austurrikismanna og eins
Norðmanns. Þar var og fánastöng og
hékk á henni ræfill af sænskum fána.
I fjóra daga vorum við önnum kafnir
við það aó fylla lest bátsins af timbri.
Yoru það alt 4—6 álua drumbar, sem
við tókuin og alt pitspine. í þrjá daga
vorum við að því að taka timbur á þil-
farið. Stærsta tréð, sem við fundum á
eynni, var 20 álna langt og rúm alin í
þvermál. En það var svo fúið, að við
gátum eigi hirt nema 12 álnir af því.
— Hvað komið þið með mikið af
trjáviði alls?
— Það get eg eigi glögglega sagt þvi
að viðurinn hefir enn eigi verið mældur.
En báturinn ber 35 reg. smálestir og var
alveg hlaðinn, svo að þar af má nokkuð
sjá hve mikill er farmurinn.
— Hvernig hefir förin borgað sig?
— Hún hefir borgað sig vel vegna
þess að báturinn var óvátrygður. En
hefðum við átt að greiða 8% vátrygg-
ingargjald af honum eins og heimtað
var, þá býzt eg við að kostnaður og
hagnaður hefði orðið svipaður, eða alveg
staðið í járnum.
Það mundi borga sig vel að senda
menn til eyjarinnar og láta þá saga þar
niður við og draga saman og sækja svo
farm þangað. Er það of dýrt að hafa
skip þar til þess að biða eftir þvi að
viðurinn sé dreginn saman því að það
er seinlegt verk og afar erfitt vegna þess
hve viðurinn er langt frá sjó — rúmlega
75 faðma — og eins vegna hins hvað
hann er fúinn. Þykist eg þess fullviss,
að góðan hagnað mætti hafa af þvi, að
hafa þar vetursetumenn til þess að draga
saman við og saga hann niður með
vélum. Má þá velja viðinn vel og þarl’
eigi að hirða annað en það sem bezt er
og ófúið. Á hitt ber og að líta að hafn-
leysur eru á eynni og eigi víst að altaf
tækist jafn greiðlega og nú með að ná í
farm. Sagaður viður rúmast einnig betur
i skipi og er betri verzlunarvara heldur
en rekaviður óunninn.
Morgunblaðið 4. sept. 1918.
Dreng-ileg- hjálp.
Það mun ekki hafa verið getið í nein-
nm blöðum um þann atburð síðastliðið
haust hinn 17. d. októbermánaðar, er
mótorbátar frá Keflavik björguðu nokkr-
um róðrarbátum úr Garði, en með því