Ægir - 01.10.1919, Qupperneq 9

ÆGIR
111
sldrei verða nein stór upphæð; líklega eigi
_yfir 4—500 kr.
Síðan eg kom heirn, hefi eg tvívegis fengið
skýrslu um fiskmarkaðinn vestra. Er verði'ð
hér urn bil hið sama sem það, er eg sendi
Eiskifélaginu síðastliðinn vetur, og þó heldur
lækkandi. Hefir eftirspurnin verið heldur lítil,
enda mun útvegurinn nokkuð hafa aukist eftir
hermennirnir voru allir komnir heim.
Beinlausum fiski var haldið í sama veröi
’°g í fyrra, en hann seldist ekki, og var hann
niestallur lagður inn í frystihús þegar eg frétti
:Sl8ast, en þaö var i ágústmánuði.
Reykjavík, í sept. 1919.
Matthías ólafsson.
Skýrsla
til Fiskifélagsstjórnarinnar.
Eftir umtali okkar siðast, sendi eg þessar
únur um ferðalag mitt, er eg fór í meS ySar
'aði og ráSanautsins fyrir sunnlendingafjórS-
l1ng- d ilg'angurinn meö feröalaginu var a£
’omni hálfu að komast eftir hverjar væru
l'-elztu orsakir fyrir deyfð þeirri, sem ríkjandi
Cl 1 deildunr Fiskifélagsins á því svæði er eg
um. Tíminn, sem eg valdi, var hinn ó-
leppilegasti, flestir menn önnum kafnir á
!>eini stöðum, sem eg kom á, eða þá fjarver-
|'ndi- Gat eg fáa fundið, enda var eg bráða ó-
tunnugur á öllum stöðunum, nema fyrir aust-
an_ ^aii- Brá eg mér fyrst suður í Grindavík,
•stoð þar viS stutta stund og varð harla lítið
•■oðaii. Fór eg síðan austur á Eyrarbakka
G, Stokkseyri og fann þar nokkra menn. Var
K im efst i huga að komast að hagkvæmum
'Öskiftakjörum á þeim vörum, sem fiskimenn
->ta og framleiða. í því skyni sameinuðu'þeir
sig siðastliðiS vor, tóku sameiginlegt banka-
lán til þess að mestallur fiskurinn úr þremur
eða fjórum veiðistöSvum yrði seldur i einu
lagi. Ráðstafanir var verið að gera til að
kaupa veiðarfæri í félagi. Yfirleitt virðist fé-
lagsandi mikið vera að vaxa þar um slóðir.
Síðan fór eg „suSur með sjó“, í bifreiS til
Keflavíkur, en þaSan gangandi vestur í GarS
og suður á Miðnes, og þaöan aftur til Kefla-
vikur. í öllum stöðunum þótti mönnum starí
Fiskifélagsdeildanna of dauft og skortur á
félagsanda. Bentu menn á ýms dæmi um það.
Hirði eg ekki að telja þau hér. Mér virðist
nauSsynlegt aS auka samvinnu meSal deild-
anna langt fram yfir þaS, sem erindreki eöa
annar sendimaSur félagsins getur á skjótri
yfirferð. FjórSungsþingin ættu nokkuö að
geta bætt úr því, en þau eru haldin of sjald
an til þess að þau hafi veruleg áhrif.
Þrent virtist mér mest standa til bóta: sam-
göngurnar, strandvarnirnar og verslun.
SiSan „Ingólfur" flóabáturinn bilaði, getur
varla heitiS að á staðina hafi komið neitt skip
uema þau, sem fiskimennirnir gera út sjálfir-
Þetta er í hæsta máta óheppilegt og ranglátt
gegn þeim mönnum er atvinnu stunda þar suð-
ur meS sjónum. Þeim verSur þaS til mikilla
óþæginda og tjóns á marga vegu, sem hver
maöur getur sagt sér sjálfur, er um það vill
hugsa.
Strandvarnirnar voru svo sem engar um það
leyti, sem eg var þar á ferSinni og þar áöur,
en síSan mun eitthvaS hafa verið bætt úr
þeim. Þess var víst full þörf, því aS togarar
skófu þar upp í landsteina daglega, og hugöu
menn ilt til ráða fyrir haustvertíðina. Afla-
brögS hafa verið góS þar suSur frá ófriSar-
árin og þakka menn þaS friöuninni á miSun-
um. Nú búast menn við sama stefnivarginum
aftur, sem var fyrir ófriSinn.
Verslunin hefir í sumum veiðistöSvunum
gengiS skrykkjótt síöari árin. í Keflavík, sem
um langt skeiS var mikill kaupstaður útvegs-