Ægir - 01.01.1923, Blaðsíða 13

ÆGIR
7
sem viðrar en á nokkrum öðrum stað
norðan lands, að Akureyri einni undan-
skilinni, og auk þess skemst að leita
þangað i vondum veðrum. Þá er þar
myndarlegt vélaverkstæði við hendina ef
á þarf að halda, og siðast en ekki síst,
aðstaða með beituútvegun hin bezta, eftir
að sildveiðin byrjar á sumrin, en hins
vegar litið eða ekki dýrara að afla beitu
frá Akureyri og Inn-Eyjafirði að vorinu,
smásíldar og loðnu, sem sjald <n bregst
þar, heldur en frá hinum öðrum veiði-
stöðvum við Eyjafjörð, þar sem lang-
flestir vélbátar halda út frá Siglufirði og
þar af leiðandi geta fleiri haft samlög
um báta til beituflutninga.
Nú eru Síglfirðingar að bj'ggja stórt og
vandað fiystihús til síldargeymslu. Er
það hið mesta nauðsynjaverk og naum-
ast er það vansalaust að útgerðarmenn
á Siglufirði hafa orðið að hætta róðrum
vegna beituleysis, þrátt fyrir sína ágætu
höfn, svo að segja strax og sildveiðin
bætti á haustin, þar sem þó hafa veiðst
svo hundruðum þúsunda tunna skiftir
af sild sumar eftir sumar, en hinsvegar
alveg áreiðanlegt að oft fengist talsvert
mikill fiskur úti fyrir Siglufirði, langt á
vetur fram ef eitthvað væri til að stinga
á önglana. Vonandi verður þetta Sigl-
firðingum til mikilla hagsbóta í framtíð-
inni, og ýmsum fleiri, því margir aðrir
bátaeigendur hafa látið í ljósi við mig
að þeir mundu halda til á Siglulirði
fram eftir vetri, ef þar væri beitu að fá,
enda er mikið auðveldara að koma sér
þar niður þann tíma heldur en að sumr-
inu, þegar hver einasta smuga er yfir-
fylt vegna sildveiðanna, en bryggjupláss
og húsrúm auðvitað takmörkum bundið
þar ekki siður en annarstaðar, nema
fremur sé.
Fiskiganga á grunnmið og inn á firði
hefir þetta sumar og haust verið óvana-
lega lítil, og afli árabátanna þarafleiðandi
venju fremur rýr. Þetta er því eftirtekta-
verðara, sem fiskur virðist hafa verið
með mesta móti á djúpmiðum á sama
tima og ekkert bendir til þess, að vetr-
áttufar eða breyttir straumar sé þessu
valdandi. Eitt er víst að svona er þessu
varið og eins hilt að til þessa hljóta að
liggja einhverjar orsakir, ein eða fleiri.
Hverjar þær kunna að vera skal eg ekki
fullyrða neitt um. Staðhæfingar um þetta
efni verða að bj'ggjast á meira en eins
árs reynslu og svo nákvæmum rann-
sóknum, sem kostur er á.
Þrátt fyrir það tel eg mér skylt að
skýra frá grun minum, einkanlega þar
sem eg styðst við umsagnir nokkuð
margra glöggra og reyndra fiskimanna,
er eg hefi borið þetta mál undir á ferð-
um mínum í haust og vetur. Eg fyrir
mitt lejdi, álít að orsökin geti legið í
síldarverkun úllendinga á skipum úti.
Með l'iskiveiðalöggjöf síðasta Alþingis
voru setlar rammar skorður við því, að
útlendingar gætu hagnýtt og verkað síld-
arafla sinn á Iandi hér, að meginþorri
þeirra var tilneyddur að taka upp síld-
arverkun úti á rúmsjó, eða hætta sild-
veiðunum ella. — Sluðningsmenn þessa
máls á þingi og utan þings litu svo á,
að þetta vsRri vissasti vegurinn til þess,
að fyrirbyggja ofmikla síldveiði og um
leið tryggja íslenzkum framleiðendum
betri markað fyrir síldina. Þeir höfðu
ekki trú á þvi, að Sviar og Norðmenn
mundu geta verkað síldina úti svo
nokkru næmi. En nú hefir reynsla síð-
asta sumars orðið alt á annan veg. Nær-
felt helmingi meiri sild hafa útlendingar
fiskað hér við land í ár en í fyrra og
mestur hluti þess er saltað á rúmsjó.
Hversu mörg útlend skip hafa stundað