Ægir - 01.10.1923, Blaðsíða 6

148
ÆGIR
þrátt fyrir alla erfiðleikana, vegna þess
að atorka og dugnaður Bolvíkinga reynd-
ust erfiðleikunum yfirsterkari og meiri
en sanngirni gat krafist. Þegar þeir sáu,
að ekki var viðlit að láta mótorbáta
liggja á veturnar á víkinni, sem er bæði
grunn og opin fyrir öllum sjó, utan haf-
öldu og álandsstormsjó, var ekki um
annað að gera, ef plássið átti ekki að
dragast stórkostlega aftur úr, en að setja
bátana upp eftir hvern róður (það mátli
allvel takast, af því að þeir voru léttir
til að byrja með); það var gert og það
dugði. En það er erfitt, þegar mikil er
lá; þó er uppsetningurinn ekki svo slæm-
ur; þeir hafa stórar gangvindur og nóg-
an mannafla og geta því sett fullan kraft
á bátinn þegar hann tekur niðri á hlunn-
unum, þvi að á hlunnum einum eru
þeir settir og enginn annar útbúningur
er talinn til gagns, nema sín skorðan á
hvorri hlið, hengd á bátinn. Styðja svo
2 menn bátinn með því að setja bökin
við hann, en halda hvor sinni skorðu á
lofti og láta hana taka niðri, ef báturinn
ætlar að hallast um of. Framsetningur-
inn er miklu erfiðari, einkum á veturna
þegar fjaran er öll í klaka. í*á er erfið-
ast að tempra ganginn og aftra því að
báturinn falli á hliðina. Tekur þá mjög
til stuðningsmannanna og verða bök
þeirra að taka á móti öllum þunganum.
Svo illa fer þetta verk með menn, að
margir hafa fengið marin og meidd bök,
og liggur því við, að menn séu aðgefast
upp við uppsetninginn (þar sem nú bát-
arnir eru líka stærri en í byrjun). En
verði hætt við hann, er framtið staðarins
í voða, nema brimbrjóturinn verði kom-
inn nógu langt á undan.
Nú, rúmum 20 árum eftir að mótor-
bátarnir komu til sögunnar, er því svo
háttað, að úr Bolungavik gekk á síðustu
verlið 21 mótorbátur og fáeinir sexær-
ingar. 20 af mótorbátunnm átlu þar
heima; aðeins einn aðkominn. Arin 1913
—’14 gengu 34 mótorbátar, svo að aftur-
för hefir orðið mikil og hefði orðið enn
meiri, ef Pétur Oddson kaupmaður1)
hefði ekki gert úl Vs al' öllum flotanum,
því að margir hafa gefist upp siðari árin,
vegna ýmissa erfiðleika.
t*að ganga þá nú sem sagt rúmlega 20
mótorbátar, og vegna selningsins eru þeir
allir smáir, ‘2xh—l smáJ., með 2‘/2—8 h.
k. vél og sagðir að endast í 7 ár, án við-
gerðar. Á iiverjum bát eru 6 menn og
talið, að hver mótorbátur afli á við 3
sexæringa, en kosti 5—6 sinnum meira.
Hver bátur leggur 50—100 lóðir í einu,
tiðast 60—80, svo að önglatjöldinn, sem
í sjóinn er lagður i hverjum róðri verð-
ur um 6000 á bát, eða 120—130 þús. alls.
Við það bætast nokkurir róðarbátar, og
verður þvi önglafjöldinn nokkuð svipaður
og í tíð róðarbátanna um aldamótin,
enda samsvarar það nokkurn veginn þvi,
sem sagt var, að hver mótorbátur aflaði
á við þrjá sexæringa; en slæmur galli
er það, að þeir kosta nál. tvöfalt meira
en hinir i hlutfalli við aflann, og eru
mikið dýrari í rekstri, enda þótt þeir séu
ekki nærri eins mannfrekir. Og það er
þessi dýrleiki í útgerð þeirra, samfara
aflatregðu og verðfalli á afla siðustu árin,
sem hefir valdið fækkun þeira.2)
Dagana sem eg dvaldi í Víkinni, var
allgóður afli, 500—600 kg. af hausuðum
og slægðum fiski (þorski, stútungi, þyrsk-
lingi, ýsu, stórufsa og löngu), og auk þess
mildð af smálúðu (»lokum«) og nokkuð
af steinbít, og gerði sá afli ekki betur en
borga róðurinn. Alt er svo dýrt, sem út-
gerðin þarfnast og einn stóri gjaldalið-
í) Um æfi og starfsemi þessa merka manns
má lesa í Ægi, XV. árg., 8.—9. tbl.
2) Súgfirðingar stunda handfæraveiðar (»skal<«)
á sínum bálum á sumrin og gefst það vel.