Ægir - 01.04.1930, Blaðsíða 4

70
Æ G I R
og hjá okkur og má nokkuð marka það af
því, að mjög lítið af fiski þeirra fer í fyrsta
flokk. Ctkoman á mati norsks fiskjar, er
ætlaður var til sölu í Evrópu, var þannig
að meðaltali árin 1925—’2(i:
8%fvrsta flokks,
72% annars flokks,
18%; þriðja flokks og
2% fjórða flokks.
Eg hef ekki séð yngri skýrslur um þelta,
en hefir verið sagt að hlutföllin hafi ekki
breyst verulega siðan. Af því sem eg sá af
norskum fiski virtist mér, að fvrsta flokks
fiskur þeirra væri livað mat snertir, betri
en okkar, en þriðja flokks öllu lakari. Þar
af leiðir aftur að annars fl. fiskur þeirra
nær j'fir stærra svið að gæðum eða er mis-
jafnari en okkar. Þetta mun aftur jafnast
nokkuð á þann hátt, að þeir skifta fisk-
inum meira á markaðsstaði og velja þá
það sem betur liæfir þeim stað. Mér virt-
ist t. d. annars flokks fiskur, sem átti að
fara lil Suðurameríku lakari en fiskur
annars flokks, sem var ákveðið að senda
til Portugal. Eg þori ekki að íullyrða að
þetta sé regla, til þess sá eg oflítið af fiski.
En ef þetta er svona, þá er skiljanlegt að
sumir kaupendur telji norskan no. 2 hetri
en íslenskan. Mestan eða allan fyrsta
flokks fiskinn, senda- Norðmenn til Norð-
urspánar, þar sem íslenski fiskurinn er
aðalkeppinautur þeirra.
Allur fiskurinn, sem ég sá þarna, var
meira þurkaður en hér. Sérstaklega þótti
mér þó Portugalsfiskurinn óþarflega þur.
Síðar komst eg að raun um að það er, sem
stendur fyrsla krafa Portugala að fisk-
urinn sé sem liarðastur, og verðum við
þvi meðan ekki skipast öðruvísi að gæta
þess um fisksendingar, sem þangað eiga
að fara. Á þetta mun eg minnast síðar.
II.
í skýrlu sinni minnist Helgi Guðmunds-
son á bréf það, er Barcelonakaupendur
rituðu hæstvirtum atvinnumálaráðherra
18. mars, en Helgi ritaði athugasemdir um
seinna. Af j)\ í bréf jietta er þýðingarmik-
ið og við yfirfiskimatsmennirnir höfum
síðar haft það til atliugunar, þvkir mér
rétt að gera hér nokkru nánar grein fyrir
kvörtunum jæssara kaupenda. Kvartanir
j)eirra um fisk héðan voru um sex aðal-
atriði:
a) Öfullnægjandi flokkun á gæðum
fiskjarins.
i)) Ófullkominn skilning og vottorð um
þurkstig.
c) Qfmikinn stærðarmun á einstökum
fiskum i sama pakka.
d) Undirvigt i pökkunum.
e) Ófullkonma binding á þeim.
f) Skakka flatningu á fiskinum i sum-
um sendingum.
Kvörtunin um ófullnægjandi flokkun
á gæðum fiskjarins virtust aðallega snú-
ast um tvö atriði: Dökk eða mislit þunn-
ildi og litarfar fiskjarins í heild. Við mat-
ið hefir æfinlega verið tekið mikið tillit
til þessara galla en Barcelonakaupendum
j)vkir j)að ekki nægilega gert. Aftur á móti
voru j)eir ekki óánægðir yfir smærri göll-
um, t. d. litlu losi þunnilda frá hnökkum,
smáum goggstungum, litlum hreinum
slysaskurðum o. s. frv. Þótti J)eim við
matið tekið sæmilegt tillit til annara galla
en j)essara tveggja: þunnilda og titarfars,
en tóku j)að fram um lcið, að fyrstci flokks
fiskur ætti að vera algerlega gallalaus.
Það er skiljanlegt, að blóð eða aðrir
dökkir blettir i jjunnildi séu illa séðir
gallar hjá kaupendum. Flestum mun vera
lítið um að eta fiskþunnildi, sem eru
þannig útlits þó litið kveði að gallanum.
Hitt vitum við íslendingar vel, að gulleit-
ur blau- á fiski hefir að jafnaði engin á-
hrif á bragð hans eða neyslugildi, enda
vitum við að þessi blær er oftast af því