Ægir - 01.04.1930, Blaðsíða 7

ÆGIR
73
fisk yfir 28 þuml. Við álitum því heppi-
legt að aðgreina þennan fisk sér, með
þvi ynnist það, að kaupendur fengju
jafnari fisk i pökkunum; en aðalatriðið
er þó hitt, að fyrir þennan stóra fisk er
hægt að fá hærra verð annarsstaðar, t.
d. i Madrid. ()g þá ekki ósennilegt, að
kaupendur i Barcelona sæju sér liag' i að
kaupa liann líka hærra verði. Um þetta
atriði, misjafna stærð fiska í pökkunum,
vil ég að lokum geta þess, að við erum á
eftir öðrum með aðgreiningu eftir stærð,
t. d. liygg ég að Newfoundlandbúar láti
stærðina í sama flokki aldrei hlaupa
nema á 4 þuml., svo sem: 18—22, 22—
2fi þuml. o. s. frv.
Uin fjórða atriðið, undirvigt á pökk-
unum, skal ég aðeins geta þess, að und-
irvigt verður ekki fyrirbygð, á léttverk-
aðri tegundum af fiski, meðan hann er
fluttur í pökkuin, og flutningsskipin eru
svo djúp, að oftast eru 30 pakkar í hæð
°g stundum jafnvel vfir 40. I % þurrum
fiski eru t. d. um 50% af vatni en með
30 pakka liæð er þrýsting á neðstu pökk-
Unum rúmlega 4Y> smálest á fermeter.
hað er því furðulegt að undirvigtin skuli
ckki vera meiri en raun hefir orðið á.
Fimta atriðið, sem Barcelonabúar
vdja láta ráða bót á, er að pakkarnir séu
vandlegár lmndnir en áður. Segja þeir,
uð binding okkar sé svo ófullkomin og
Iiöndin laus að fiskurinn sé hrotinn og
beyglaður þess vegna. Ennfremur þykir
þeim striginn lélegur. Sjálfir binda þeir
fiskinn þannig, að þeir vefja fiskinn í
ca- 15 metra langt fléttað reipi og hafa að
ininsta kosti tvisvar sinnum hrugðið um
bvern enda jiakkans; þetta er gjört við
abu pakka, sem eru sendir lengra á-
fram eftir uppskipun, t. d. með járn-
braut. Þessa hinding vilja þeir helst að
við tökum upp. Við Helgi hentum þeim
u, að þessi binding vrði okkur fyrirliafn-
ar- og kostnaðarsöm, en næði þó ekki
tilganginum. Böndin mundu losna alveg
eins við hinn mikla þrýsting í skipun-
um, og óþarft virtist að hinda svo vand-
lega annan fisk en þann, er ætti að
senda lengra áfram eftir uppskipun þar.
Hinsvegar gætum við mælt með, að hætt
væri við einu handi fvrir endann og að
því væri bót að ýmsu leyti. Fiskurinn
brettist þá ekki upp i pakkaendunum,
og þá væri ekki hægt að kippa fiski út úr
pakkanum án þess að sýnilegt væri .að
farið hefði verið i pakkann. En það er
ekki grunlaust að undirvigt sú, sem
kvartað er undan sé að einhverju leyti
af því, að pakki hafi verið opnaður í
endann og fiski kippt úr stundum.
Síðasta atriðið, sem kvartað er undan
í bréfinu, er um skakka flatningu í sum-
um sendingum héðan. Hér er átt við fisk,
sem er flattur með vinstri hendi og eink-
um þó fisk kevptan af norskum skipum.
Það hefir verið kunnugt áður, að Barce-
lonabúar eru óánægðir með þennan fisk
og hefir mönnum hér þótt þetta ein-
kennileg sérviska, einkum af þvi, að þessi
norski fiskur hefir reynst eins vel oft,
eins og hest gjörist með íslenskan fisk.
En hvergi er kvartað undan norskri
flatning nema í þessum eina stað, og á-
stæðan er ekki tóin sérviska. Þegar hús-
mæðurnar kaupa fisk í soðið, þá vilja
þær að sem minst, eða helst ekkert sé af
beinum í stykkjum, er þær kaupa fvrir
fult verð. En þegar fiskurinn er brytjað-
ur niður til útbleytingar að hætti Barce-
lonehúa, verður meira af beinum í
nokkrum stykkjum af norska fiskinum
en í venjulega flöttum islenskum fiski.
Þetta verður best skýrt með því, að sýna
hvernig rist er niður til afvötnunar, og
því læt ég fylgja teikningu af íslenzkum
og norskum fiski, og er þar með bein-
um strykum sýnt að þunnildin eru fyrst