Ægir - 01.04.1930, Blaðsíða 13

ÆG I R
79
nokkuð að því að verka fjölbreyttar teg-
undir, og oft tekist vel. Skal ég minna á
það, að Labrador eftirlíking okkar er
löngu viðurkend betri vara en binn upp-
runalegi Labradorfiskur og Lavé eftir-
liking er á góðri leið með að útrýma
frönskum Lavé.
Sú fisklegund, sem nú getur einna mest
á Suður-Spáni og Oporto er svokall-
aður Shore og Bankfish frá Newfound-
landi. Er verkunin á þessum fiski tals-
vert frábrugðin venjulegri verkun á
islenskum fiski, og veit ég ekki lil að
reynt bafi verið að gjöra þessa vöru bér,
en ég er sannfærður um, að það gæti
tekist.
Helgi Guðmundsson skýrir í skýrslu
sinni frá því, að þegar verðið á fiski
liækkar, svo nokkru nemi, þá sé álitið,
a<5 neyslan minki, og svo mun þetta vera
viðast þar svðra. Eðlilega vilja fram-
leiðendur fá sem allra mest verð fyrir
iiskinn, en með annari eins stórfram-
leiðslu eins og orðin er bjá okkur, má
iJúast við að liátt verð valdi afturkipp á
sölunni og verði þá til ])ess, að fiskur sé
boðinn fyrir óeðlilega iágt verð á eftir.
Eitthvað svipað þessu liefir átt sér stað
1 suniar, eftir hið liáa verð, sem fiskurinn
bi þess að draga úr héyzlunni. Verð-
sveiflur af því tagi eru óhollar fram-
jeiðslunni, leiða til sepekulationa i fisk-
mum og gefa rangar bugmyndir um
‘Uarkaðsástandið. Saltfiskur okkar lýtur
sjálfsögðu því algilda lögmáli allra
storra vörutegunda, að varan vrvðnr að
i’rra góð og tiltölulrga ódýr, rf satan á að
t/anga greiðlrga.
Eg befi trú á því, að við getum enn þá
ai'kið íisksölu okkar ])ar svðra með þvi,
hafa á boðstólum góða vörn, rkki
( Úrari rn krppinautanna á sama tima,
°'/ 'tada þess, að srnda réltar iegundir
lli>kjar á hvern markaðsslað hæfilega
vrrkaðar fyrir hann. Mistök á þessu geta
orðið til að spilla fyrir sölu framvegis,
en aðrar tegundir má að sjálfsögðu reyna
þegar líklegasta tegundin hefir náð fót-
festu. í skýrslu Helga Guðmundssonar
má sjá hvað er best við hæfi hvers stað-
ar sem stendur.
Það er álit olckar Helga að álitlegasti
staðurinn til aukinnar fisksölu okkar sé
Porugal, og þó einkum Oporto. Það er
því alveg sérstök ástæða til að gefa þess-
um markaði gaum. En viðbúið er, að
minni beinn hagur verði að sölu þangað
fvrst um sinn en t. d. til Barcelona eða
Bilbao, af því ' mun meiri þurkun er
])eimtuð i Portugal og verðið stundum
lægra, en þar eru menn ekki kröfuharðir
um gæði og því engin ástæða til að senda
þangað nema verðlægri flokka fiskjar.
Ég hygg að stærsta sporið til þess að
auka markað okkar nú, sé að ná góðri
fótfestu i Portúgal, og þetta á að takast
með þvi, að selja þangað ódýrari teg-
undir fiskjar okkar eins og liann er verk-
aður nú en meira þurkaðan.
En sá fiskur, sem er nú keyptur niest
í Portugal, og fyrir hæst verð bæði þar
o'g annarsstaðar, er Newfoundlandsfisk-
ur (sbore og bankfish) og ég hvgg að
okkur geti, með dálítilli þolinmæði, tek-
ist að framleiða hann eða eftirliking af
honum. Ef það tækist vel, þá stæðum við
betur að vígi við þessa stærstu keppi-
nauta okkar, Newfoundlandsbúa. Og ég
álit, að það væri ekki öllu þýðingar-
minna en að eftirlikja „ekta Labrador-
fisk“ og „Lavé“, því „Shore“ er, eins og
áður er sagt, mjög eftirspurð vara á
Suður-Spáni, i Portugal og víðar, enda
var innflutt til þessara landa um 30,000
smál. siðastliðið ár. Þessi fiskur er is-
lenska fiskinum því skæðari keppinaut-
ur en norski fiskurinn.
Mér finsl að við njótum bests geugis