Ægir - 01.04.1931, Blaðsíða 11

ÆGIR
81
aðeins blotnuðu þeir, en sökuðu að öðru
leyli ekki neitt. Vegna brimsins og að-
fallsins svo og vegna þess að skipið færð-
ist nokkuð úr stað, urðum við að færa
björgunartaugina meðan á björgun stóð,
og tafði það nokkuð.
Þeir bræður, Guðmundur og Benedikt
á Þórkötlustöðum, Þórarinn Stefánsson,
Helgi Jónsson og fleiri tóku aðallega við
mönnunum, er þeir komu að landi og
voru þeir sí«t minna hraktir en sjálfir
strandmennirnir.
Hraunsbræður, Gísli og Magnús voru
einnig við björgunina, og fluttu alla skips-
höfnina heim til sín, og tóku henni með
sinni alkunnu gestrisni og umhyggju.Má
hinar góðu viðtökur er skipshöfnin fékk
þar, ekki siður þakka konum þeirra bræðra
er fóru á fætur kl. 4 um nóttina og hit-
uðu upp húsið svo þar var funheitf, er
skipshöfnin kom þangað.
Læknirinn mætti á staðnum, athugaði
ástand skipverja og gaf þeim hressingu.
Hér um bil 10 mínútum eftir að björg-
un var lokið, lagðist skipið á sjó og gekk
þá sjórinn yfir það, og úr því mun vafa-
samt hvernig björgun hefði tekizt.
Eg álít björgunartæki slysavarnafélags-
ins hafa hér komið að mjög miklu gagni,
og vafasamt hvernig farið hefði án þeirra.
Auk þeirra er áður eru taldir, hjálp-
uðu eftirtaldir menn og jafnvel fleiri til
við björgunina, bæði við að strekkja drag-
i'eipi, fylgja mönnum heim að Hrauni o.
fl. o. fl.:
Guðmann Jónsson, Haraldur Haralds-
son, Guðlaugur Þórðarson, Þórður Magn-
ússon, Magnús Þórðarson, Kristinn Vil-
hjálmsson, Reginbaldur Vilhjálrasson, Jón
Daníelsson, Vilbergur Daníelssgn, Júlíus
Daníelsson, Guðm. Guðmundsson, Guð-
mundur Þorláksson, Geir Þórarinsson,
Kristinn Lárusson, Bjarni Gíslason, Þor-
steinn Benediktsson, Jón Jónsson, Jón
Engilbertsson, Guðmundur Guðmunds-
son, Albert Ejrjólfsson, Gunnar Einarsson.
Grindavík 28. marz 1931.
Einar Einarsson,
Hinzta kveðja til unnustu.
Óvenjuleg athöfn fór nýlega fram, þar
sem finnsku skipin »Arcturus« og »Ober-
on« rákust á, skammt frá Læsö, um jóla-
leytið s. 1. Slyss þess hefur verið getið i
blöðum hér; skipin voru frá sama fé-
lagi og skipstjórarnir voru bræður.
Meðal annara, sem drukknuðu er »0-
beron« sökk, var ung finnsk stúlka, sem
var á leið til Englands, þar sem unnusti
hennar, skipstjóri Jack O’Brien Retching
beið og skyldi brúðkaup þeirra haldast
um jólin.
Hinn fyrsta þriðjudag í febrúar (3ja
febr.), var skipstjóri Retching staddur á
eimskipinu »Spero«. sem heldur uppi
föstum ferðum milli Kaupmannahafnar
og Hull. Snemma um morguninn nálg-
aðist skipið staðinn, þar sem »Oberon«
sökk og er þangað kom var öllum skips-
mönnum skipað í fylkingu á þilfari, öll
Ijós voru slökkt og vélin stöðvuð. Þá
gekk skipstjóri Retching (unnustinn) út
að borðstokk og bar stóran kranz, knýtt-
an úr lárviðarblöðum, murtugreinum og
jafnmörgum rauðum nellikkum og árin
voru, sem unnusta hans hafði lifað. Hann
kysti kranzinn og fleygði honum síðan í
hafið, sem siðustu kveðju til hennar, sem
látin var. Tvær mínútur lá skipið kyrt;
að þeim liðnum skipaði skipstjóri þess
að halda ferðinni áfram.
(»Vikingen«).