Ægir - 01.10.1931, Page 5

ÆGIR
193
Ef dæma má eftir þeim skilningi, sem
norska ríkisþingið hefur sýnt sildarsölu-
samlögum, þarf ekki að óttast að það
veiti ekki þessu sölusamlagi þá vernd,
sem það þarf með og nauðsynleg er.
Fiskútfiutningurinn hefur gengið treg-
lega hjá Norðmönnum á árinu; til ágúst-
loka í ár voru þeir búnir að flytja út
21,700 smál. en 29,455 á sama tíma í
fyrra, og síðan hefur útflutningur hjá
þeim gengið treglega. Meira en helming-
ur af þeirra útflutningi í ár, hefur farið
til Portúgal.
1 heilum förmum vorum við búnir að
flytja út frá áramótum tii 15. þ. m. 4/,531
smálestir af verkuðum og óverkuðum
fiski, og skiftist sá útflutningur þannig
milli neyzlulandanna:
15. sept. 1931. 15. sept. 1930
Bilbao . . 6,999 smái. 7,747 smál,
Barcelona 9,961 — 8,700 -
Vigo • • • 425 — 495 —
Oporto . . 6.750 — 3,485 -
Lissabon . 1,949 — 1,273 -
Malaga . . 300 - 642 —
Sevilla . . 2,169 — 3,447 —
Alicante . 140 — 515 —
Valencia 1,329 — 1,947 —
ltalíu . . 17,509 — 14,542 —
47,531 42,793
Auk þess hefur nokkuð farið bæði ár-
in í smásendingum með öðrum skipum
og umskipað.
í byrjun október voru birgðirnar hér
á landi ca. 50 þús. skpd. meiri en á sama
tíma í fyrra, og þó að töluverður út-
flutningur verði í þessum mánuði, þá
fer sá fiskur allur i umboðssölu og ekki
að vita nær framieiðendur fá það, sem
umfram verður fyrirframgreiðslu, ef það
þá verður nokkuð. Birgðir þær sem nú
eru bæði í framleiðsluiöndum ogneyzlu-
löndum, eru því það miklar að fyrirsjá-
anlega verða þær ekki til þurðar gengn-
ar fyr en seint á næsla ári, en meðan
gamlar birgðir af fiski liggja frá ári til
árs, halda þær verðinu og eftirspurninni
niðri.
Þrátt fyrir það, þó að jafnmikið afla-
ár verði næsta ár eins og tvö undanfar-
andi, þá er nú þegar fyjirsjáanlegt að
dregið verður mjög úr allri framleiðslu,
ekki einasta hér á landi heldur líka 1
nágrannalöndunum, því auk þess að
samningum hefur verið sagt uppviðsjó-
menn á línubátum og togurum og því
óvissa um, hvað útgerð þeirra skipa verð-
ur á vertíðinni, þó veiður að ganga úl
frá að á svona alvarlegum timum eyði
aðilar þessir ekki kröftum sínumíófrjó-
ar kaupdeilur, en leitist heldur við að
finna leiðir til samkomulags, en þær ættu
að vera auðfundnar, ef viljann ekki vant-
ar til samvinnu, en þrátt fyrir það, þó
að leiðir til samkomulags finnist og skip-
unum verði flestöllum haldið úti, þá er
það gefið, að sökum hins lága verðs
framleiðslunnar, að minna kapp verður
lagt á að afla mikið, eins og átt hefur
sér stað undanfarandi, heldur hlýtur ó-
hjákvæmilega að verða lagt mest kapp á
að draga sem mest úr öllum útgjöldum
og þar af leiðandi, ekki eins teflt á tvær
hættur með að fiska í vondu veðri, á
kostnað veiðarfæranna, eins og verið hef-
ur, sömuleiðis er það óhugsandi að stærri
skipin verði látin stunda saltfisksveiðar,
nema þann hluta vertíðar, sem tíð er
hagfeldust, og afli beztur. Aðra tíma verð-
ur að reyna að nota ísfiskmarkaðinn,
meðan tök eru.
Sama er aðsegjaum mótorbálana, sem
heimanræði stunda og skipverjar hafa
hluta af afla, að afkoma margra útgerð-
armanna er svo slæm, að þó að hægt
verði að halda skipum úti, þá verður