Ægir - 01.02.1938, Síða 3

Æ G I R
MÁNAÐARRIT FISKIFÉLAGS ÍSLANDS
31. ár<f.
Reykjavík — Febrúar 1938
Nr. 2
Bátaábyrgðarfélag Vestmannaeyja 75 ára.
Útdráttur úr ræðu formanns félagsins, hcrra Guðmundar Hinarssonar, Viðcy
i Vestniannaeyjum, á 75 ára afmælishátið fclagsins j). 10. febrúar 1938.
Bjarui Ii. Magniísson, svsliimaður.
Skipáábyrgðarfélagið, en það var hið
fvrsta lieiti þessa fclags, var slofnað 26.
janúar 1862, af Bjarna Magnússyni, sýslu-
ntanni Vestmannaeyinga. Eru því liðin 76
ár frá stofnun þess. Stjórn félagsins hafði
á síðastliðmun vetri ákveðið að halcla 75
ára afmæli þessa merka félags, en vegna
þess að afmæli þess verður ekki lialdið
öðruvísi en í rúmgóðum húsakynnum,
sökum fjölda félagsmanna, var ákveðið að
þvi skyldi frestað, þar til hús þetta væri
fullgert, sem við nú gistum.
Ennfremur ákvað félagsstjórnin að láta
semja ritgerð um stofnun og starf félags-
ins og gefa út á prent, til þess að gera al-
menningi kunnugt starf þessa merka
félags, og er hún nú i undirbúningi undir
prentun.
Aðalatvinnuvegur Vestmannaeyinga hef-
ir frá upphafi tvimælalaust verið fiskveið-
ar. Flestir bændur i Eyjum voru skipaeig-
cndur áður fyr, að lieilu eða hluta i skipi.
Sést það greinilega á því, að fyrsta árið
voru 11 skip tryggð í þessu félagi, en eig-
endur þessara skipa voru 45 talsins. Þetta
er eðlilegt, þar sem menn lifðu mest af
því að sækja björg sina og sinna á sjó. En
sjórinn var og er mislyndur, eins og vér
liöfum nýskeð, oss til mikillar sorgar, orð-
ið að reyna. Þótt blítt væri veður, er frá
landi var lagt, þá var og er skamma stund
að skipast veður í lofti, en oft varð að
treysta á það fremsta með að sigla. Fór
því stundum þá og fer eins enn, að livorki
skip né menn náðu landi. Oftast var bál-
urinn eða Iiátsparturinn eina arðvænlega
eign fjölskyldunnar, og lengi fram eftir
öldum var jætta eini vegurinn til bjargar
að eiga sér fleytu, lil jiess að geta sótt á