Ægir - 01.05.1938, Blaðsíða 5

Æ G I R
111
Að þessu athuguðu, hlýtur að vakna
hugsun um, livað liægt sé að gera til þess,
að afstýra þessum vanda og, ef eigi tekst,
hvað liægt sé að gera til atvinnuhjálpar
því fólki, sem liér á lilut að máli.
Tvær til fjórar milljónir króna árlega
í vinnulaun — greiddar i erlendum gjald-
eyri — til þeirra, sem fyrir 40—50 árum
höfðu úr litlu að spila, virðast nú vera að
ganga úr greipum vorum að miklu levti.
Að sú stétt, sem hér er sérstaklega átt
við, geti lækkað sínar kröfur í námunda
við það, sem neyzluþjóðunum nægir, er
— mér liggur við að segja — óhugsandi.
Það er þessvegna mjög áknýjandi að leila
nú þegar úrlausnar þessa máls.
En hvað er liægt að gera til bjargar?
Þelta hlýtur að verða umhugsunarefni
hverjum, sem skyn her á.
Nýmælið um niðursuðu fisks, sem Sölu-
samband ísl. Fiskframleiðenda liefir nii
hafizl handa um og vonandi verður að
giftu, getur ekki, um ófyrirsjáanlegan
tima, hætt þelta skarð og ei lieldur sá of-
hraði visir að öðrum innlendum iðnaði,
sem óumflýjanlega lilýtur að falla i rúst-
ir að meiru eða minna leyti, er viðskipti
landa á milli komast aftur í eðlilegan
farveg.
Ólafur Proppé.
Síldveiðar Norðmanna í vetur.
bað liggja nú þegar fyrir skýrslur um
lJað, hvað Norðmenn öfluðu mikla sild
á síðastl. vertíð og hvað heildarverðmæti
liennar nemur. Alls öfluðust 5220 þús.
id. af sild og var greitt alls fyrir liana
npp úr sjó 21 milljón kr. og er það meira
verðmæti en nokkru sinni fyrr. Árið 1930
fengust 19 milljónir kr. fvrir sildina upp
úr sjó, og var það hámark þar til nú.
Sj ómannadagurinn.
Sá siður hefir verið ríkjandi alllengi er-
lendis, að ýmsar stéttir þjóðfélagsins til-
einki sér einlivern ákveðinn dag á árinu,
sem notaður er einkum í því augnamiði,
að vekja atlivgli á störfum stéttanna, að-
ijúð þeirra og áhugamálum. Þessi siður
liefir flutzt liingað til lands og hafa ýms-
ar stéttir og félög lielgað sér ákveðinn
dag á ári hverju. Nú er röðin komin að
sjómannastéttinni og hefir hún kjörið sér
fvrsta sunnudag i júni, nema þegar hann
ber upp á livítasunnudag, þá verður Sjó-
mannadagurinn haldinn annan í hvíta-
sunnu. Það eru stéttarfélög sjómanna í
Reykjavik og Hafnarfirði, sem hafa hund-
izt samtökum um að hrinda þessu máli í
framkvæmd.
Lengi framan af, á árabátatímahilinu
og skútuöldinni, var í vitund fiskimann-
anna einn dagur á ári hverju sérstaklega
þeirra dagur, en það var lokadagurinn.
Hann var einskonar „töðugjaldadagur“
við sjávarsíðuna og því allt annað en
Sjómannadeginum er ætlað að vera.
Takmarkið með Sjómannadeginum er
meðal annars að efla samliug sjómanna
og hinna ýmsu starfsgreina stéttarinnar,
að lieiðra minningu látinna sjómanna og
þá sérstaklega þeirra, sem hlotið liafa leg-
stað í faðmi Ránar, að kynna þjóðinni
lífsbaráttu sjómanna við störf þeirra á
sjónum, að auka þekkingu þjóðarinnar á
því, live þýðingarmikið starf stéttin vinn-
ur í þágu þjóðfélagsins og að beita sér
fyrir margskonar mehningarmálum, er
varða stéttina. Þessu takmarki hyggst
stéttin að ná með útvarpserindum, rit-
gerðum í hlöðum og tímaritum, sýning-
um, samkomum, íþróttum og öðru því,
sem telja mætti líklegt að stéttin gæti vak-
ið á sér athygli með.
Til þess að sjá um framkvæmdir og