Ægir - 01.01.1943, Blaðsíða 10

4
Æ G I R
])ó scf>ja, að útgerð þeirra væri jafnari
en annarra skipaflokka. Voru þeir flestir
á vetrarvertíðinni og fram í maímánuð
og svo fjölgaði þeim aftur, þegar silH-
veiðar liófust um sumarið. Siðasta árs-
fjórðunginn, og þó einkum í nóvember
og desember, voru þeir mjög fáir gerðir
út, enda var t. d. engin útgerð á Aust-
fjörðum i desember, og viðast fór þá
fram undirbúningur undir vetrarvertið-
ina.
Taþi binna smærri þilfarsbáta var
sömuleiðis ekki miklum breytingum
undirorpin frá febrúar—september, en
útgerð þeirra var einnig löluvert minni
en árið áður. Fleslir voru þeir gerðir úl
um sumartímann, eða frá maí til ágúst.
Síðasta ársfjórðunginn fækkaði þeim
mjög og voru fæstir aðeins 44 í desem-
her á móti ló7, þegar þeir voru flestir í
maí.
Ltgerð opinna vélbáta bófst, eins og
að vanda, ekki svo neinu næmi fvrr en
i lok fyrsta ársfjórðungsins. Kftir það
íor þeim stöðugl fjölgándi, og urðu
flestir 422 í júnimánuði. í júnimánuði
fvrra árs urðu þeir flestir 548, svo uum-
urinn er æði mikill. Var allmikil útgerð
opinna vélbáta yfir sumarið, en fækkaði
svo, er leið á liaustið.
Árabátum uum nú fara fækkandi með
hverju ári, sem liður. Var útgerð þeirra
mest um vorið og framan af sumrinu,
en sárafáir voru gerðir út seinnibluta
ársins. Er raunar vafasamt, að hægt sé
að tala um samfcllda útgerð þessara J)áta
um lengri líma, heldur sé hér meir um
igrip að ræða. Þó nunui hér vera undan-
lekningar.
Kf litið er á heildartölurnar fvrir bæði
árin, keinur greinilega i ljós, hvc þátt-
laka var yfirleitt minni á árinu 1942 en
1941. Hlutfallslega mestur var munurin i
um vorið og sumarið, og stafar af því,
hve opnu vélbátarnir voru fáir á móts
við það, sem var á fyrra ári. A sama tíma
var tala skipverjanna aftur á móti í sum-
um tilfellum hærri á árinu 1942 en 1941,
og stafar það af þvi, að þá voru togar-
arnir fleiri cn á fyrra ári og mannatala
á þeim er vitanlega miklu hærri en á
hinum smærri bátum. En \-firleitt var þó
tala skipverjanna verulega lægri eu árið
áður, og fvlgdi þannig skipatölunni.
Þátttaka i hinum ýmsu veiðum var
c ins og áður æði misjöfn. Gefur tafla II.
vfirlit yfir veiðiaðferðiruar, sem stund-
aðar voru á árinu.
Togarar stunduðu enn minna saltfisl:-
veiðar á þessu ári en árið áður. Þegar
þátttakan varð mest i þessum veiðum.
voru ])að 5 togarar í apríl, sem stunduðu
þær.
Aftur á móti voru hotnvörpuveiðar i
is stundaðar allmikið á árinu, þótl ekki
væri það yfirleitt eins mikið og árið áð-
ur. Voru ])að ha>ði logararnir og sömu-
leiðis allmargir vélbátar, sem þessar
veiðar stunduðu. Sigldu togararnir sjálf-
ir með sinn afla á erlendan markað, en
vélbátarnir seldu aflann ýmist i lirað-
frystihús eða fiskkaupaskip. Mesl voru
þessar veiðar stundaðar i maimánuði,
cn þá voru alls talin 60 skip við botn-
vörpuveiðar í ís. Voru þar af 30 vélbát-
ar eða réttur helmingur, og munu þeir
aldrei liafa verið eins margir. Flestir
hátanna voru úr Sunnlendingafjórðungi,
eins og síðar verður að vikið.
Þorskveiðar með línu voru, eins og áð-
ur, slundaðar af langflestum skipum, og
voru það aðallega vélhátar yfir 12 rúml.,
svo og smærri bátar, sem þær veiðar
stunduðu. Var tala þeirra liæst um vorið.
þegar vertíð stóð enn yfir í Sunnlend-
ingafjórðungi, en fjöldi smærri báta um
altl lancl höfðu þá liafið veiðar. Línu-