Ægir - 01.01.1943, Síða 21

Æ G I R
15 .
Afli hjá bátum úr Dýrafirði mun vfir-
leitt hafa verið tregur, en þaðan var sjór
ekki mikið stundaður.
í Arnarfirði var allgóður þorskafli um
vorið, en dragnótaafli um sumarið var
mun lélegri en sumarið áður. Haustver-
tíðin varð mjög endaslepp, þar eð bát-
arnir bættu veiðum, þegar braðfrysti-
iiúsið á Bíldudal liætti móttöku í byrjun
nóvember.
Veiðar hófust óvenju snemma frá Pa'-
reksfirði. Þiljubátar bvrjuðu veiðar þeg-
ar í febrúar, og var afli vfirleitt góður á
vetrarvertíðinni. I Tálknafirði og
Patreksfirði var góður afli á smábáta um
vorið og fyrri liluta sumars. Mun sumarið
með beztu aflasumrum í Patreksfirði.
Haustafli brást að mestu vegna ógæfta.
I Víkum var afli góður á vorvertíð, en
mjög lítið varð úr baustvertíð sökum ó-
gæfta. Frá Flatey voru veiðar stundaðar
aðeins í vor og sumar og tæplega að stað-
aldri. Afli var talinn fremur tregur.
Aflinn i Vestfirðirigafjórðungi var að
langmestu leyti braðfrystur og fluttur út
ísvarinn. Saltfiskverkun var sáralítil og
einkum í smærri veiðistöðvunum. í sum-
um hinna stærri veiðistöðva, eins og t. d.
Isafjarðarkaupstað, var ekki saltaður
uggi til útflutnings, og' munu slíks engin
dæmi þar, jafnvel þó leitað væri meir
en Iiundrað ár aftur i timann. Sýnir fáit
betur en þetta, bve stórfelldar brevtingar
bafa orðið á verkun fisksins bér á landi
siðan styrjöldin bófst. Mest af afla bát-
anna i Djúp-veiðistöðvunum og þeiin
veiðistöðvum, sem næstar eru Isafirði,
var sett í ísfiskflutningaskip, en í binum
fjarlægari veiðistöðvum var yfirleilt
meira setl i hraðfrystingu eða þá saltáð,
þar sem engin frystihús voru, eins og i.
d. í Steingrímsfirði. Vestfirðir eru vfir-
leitt mjög vel settir með frystihús.
Reituvandræði ,voru vfirleitt ekki i
fjórðungnum á árinu, enda var mikið
fryst af beilu baustið 1941, einkum kol-
krabba, sem þá veiddist mikið af á Vesi-
fjörðum.
e. Norðlendingaljórðungur.
Flgerð í Norðlendingafjórðungi var
nijög lítil fvrstu tvo mánuði ársins, eins
og sjá má í töflu VII. Er eiginlega ekki
að ræða um útgerð nema frá Siglufirði
um þetta leyti. Hvort tveggja er, að þá
er ofl tregfiski á grunnmiðum og hafn-
leysið í veiðistöðvunum, er næsl liggja
þeim miðum, þar scm von er afla, gerir
ökleift að hafa báta þar á floti um þetta
levti árs, þegar allra veðra er von. Siglu-
fjörður er bezt settur hvað þetta snertir,
enda flytja bátar sig þangað um .vetrar-
mánuðina, úr öðrum veiðistöðvum.
Botnvörpungar voru engir í fjórðungn-
um og línugufuskip mjög fá gerð út.
Nokkrir af hinum stærri vélbátum voru
sendir til Faxaflóa á vetrarvertíð, og þeir
voru því fáir framan af árinu, en fjölgaði
nokkuð eftir vertíðarlok á Suðurlandi.
Seinni hluta ársins stunduðu þeir lítið
sjó. Um hina smærri þiljubáta er svipað
að segja, að þeir voru flcstir gerðir út
um vorið og sumarið. Opnu vélbátarnir
voru fjölmargir, en þó nokkru færri
gerðir út að þessu sinni en árið áður.
Voru þeir eðlilega langflestir um vorið
og sumarið, en fáir framan af árinu og
tvo síðustu mánuðina. Árabátar voru
fáir, eða flestir 19 i marz, og voru þeir
þó fleiri en á fyrra ári, þegar þeir voru
flestir. En úlgerð þeirra er nú orðin all-
stopul.
Ef litið er á heildartölurnar, var úl-
gerð nokkru minni um sumarið en sum-
arið áður. Voru það einkum opnu vél-
bátarnir, sem voru allmiklu færri, svo og
minnstu þiljubátarnir. Fyrri hluta ársins
var þátttaka í útgerðinni aftur á móli