Ægir - 01.08.1946, Side 10

200
Æ G I R
iil þess, nð útvega oss það, sem þarf til
þcss, að slík útgerð geti blessazt, þ. e. fljót-
andi vörugeymslur hlaðnar með varahluli
og útgerðarvörur, er jafnframt séu verk-
smiðjur, þar sem fiskurinn er frystur eða
saltaður og vara unnin úr lifur og beinum.
Slílcar fljótandi og færanlegar stórstöðvar
eru skilvrði fyrir þvi, að veiðin verði ábata-
vænleg á fjarlægum fiskimiðum. En með
slíkum útbúnaði, er ekki þarf að vera dýr,
ætti allt að ganga vel. Og slíkar fljótandi
verksmiðjur ætti á öðrum tímum að mega
nota úti á hafi eða inni á höfnum hér við
land.
Þessi brýna nauðsyn er önnur stoðin
undir hinum liáværu kröfum sjómanna-
samtakanna til landsstjórnar og Alþingis
um, að þeir verði nú aðnjótandi fullra þegn-
réttinda sinna á Grænlandi, og það án frek-
ari tafar.
Hin stoðin undir þessum kröfum fiski-
mannasamtakanna er sú, að íslendingar
eiga Grænland með öllum rétti. Þeir fundu
það, þeir byggðu það, þeir gerðu það að
hluta úr sínu víðlenda þjóðfélagi og þeir
íi Grænland enn í dag, því það er
harðsannað mál, að hinir núverandi íbúar
Grænlands, Eskimóarnir, eru þeir íslend-
ingar, sem i fornöld námu það og miklu
víðáttuineiri strendur í Ameríku, glötuðu
tungu sinni og þeirri menningu er á tung'-
unni hvíldi, en blönduðust aðeins litillega
við hina kolsvörtu og lmglausu dvergþjóð,
er bjó í holum neðanjarðar á þessu svæði,
c.g vér nefndum Skrælingja, enda er líkams-
gerð Eskimóa að mestu istenzk og verkleg
menning þeirra öll íslenzk. Ef nokkur þjóð
á að hafa umsjón með mannúðar- og menn-
ingarmálum Eskimóa, þá eiga það að vera
hinir íslenzkuinælandi landar þeirra, en
allra sízl Danir, er hafá öllum fremur ver-
ið ógæfusmiðir Grænlands og haldið Græn-
lendingum í egypskum þrældómi öldum
saman. Og það er vissulega tími til kominn,
að þetta stærsta evland heimsins, þar sem
seglgarnsspotti með bognum nagla fyrir öng-
ul er enn aðalveiðarfærið og sultur og neyð
er fyrir hvers manns dyrum mitt i alsnægt-
um náttúrunnar, hætti að vera danskar
fangabúðir.
Þótt tilut þinum sé stolið, átt þú hann
eins fyrir því; þú átt hinn stolna hlut eins
lcngi og þú vilt eiga liann. Danir hafa með
lögleysu tekið sér ráð yfir Grænlandi. Það
er að því leyli stolið land, en það hefur
aldrei úr eigu íslands gengið, og það lýtur
enn konungi íslands sem íslenzk eign. Seta
Dana á Grænlandi er því löglaus íhlutun í
máíéfni íslands. Danir eru útlendingar á
Grænlandi, meira að segja löglausir erlendir
óaldarmenn. En íslendingar eru þar þegnar
og innlendir menn, sem fyrirmunað er að ná
þar rétti sínum, meira að segja allar bjargir
bannaðar af binum dönsku fangabúðar-
vörðum.
Þetta er hin stoðin undir áskorunum
l;eim, sem samtök íslenzkra sjómanna og
útgerðarmanna hafa sent landsstjórn sinni
og þjóðþingi í þeirri trú og von, að þessar
a>ðstu stofnanir mundu telja sér skylt að
reka réttar þeirra og alls landsins í Græn-
landsmálinu.
Þessi tvöfalda nauðsyn, brýn þörf at-
^ innuveganna og hinn lagalegi eignarréttur
íslands til Grænlands, og það, að ekki má
lengur dragast að rcka þessa réttar, eru og
meginuppistaða í hinni rækilegu greinar-
gerð Péturs Ottesens fyrir tillögu sinni til
þingsályktunar í Grænlandsmálinu, er hann
bar fram á síðasta Alþingi, en náði ekki að
komast til umræðu, vegna þess lrve tiðið
var að þinglausnum.
Hverjum þeim, sem fylgctisl með gangi
Grænlandsmálsins á siðasta Fiskiþingi.
hlýtur að hafa verið það ljóst, að það var
einhuga vilji þeirrar samkomu, að hvorlci
Dönum né nokkurri annarri erlendri þjóð
vrðu veitt fiskiréttindi hér, líklega jió allra
síst Dönum sem uppbót á viðskipti liðinna
alda. Það var ekki meining Fiskiþingsins,
að verzlað vrði með landsréttindi hér banda
Færeyingum (tit þess beint eða óbeint að
leppa fyrir Dani og aðra), lil |>ess að fá „tit-
tekin“ réttindi fyrir íslenzka fiskimenn við
Grænland. Meining Fiskiþingsins og allra
annarra stórfunda sjómanna, útgerðar-