Ægir - 01.08.1946, Síða 15

Æ G I R
205
Guðmundur Jonsson
skipstjóri.
Hinn (j. september síðastl. andaðist i
Uandsspítalanum Guðmundur Jónssonskip-
sUóri og bóndi á Reykjum.
Guðmundur var fæddur í Reykjavík Í2.
juní 1890. Foreldrar hans voru Jón skip-
sUóri Þórðarson frá Gróttu og Vigdís
Hagnúsdóttir frá Miðseli í Reykjavik.
Heðan Guðmundur var enn i æsku, lézt
*uðir hans og stóð móðir hans þá uppi með
liuun börn, öll ung. Hann varð þvi snemma
að byrja að basla fyrir sér og Iétta undir
'ueð móður sinni. Er bann var þrettán ára,
*úr hann á skútu, og var á henni yfir sum-
:*nð. Svo var einnið hið næsta sumar, en
Unimtán ára gamall tók liann að stunda sjó
a vetrarvertíð. Þegar „Jón forseti“, fyrsti
iugarinn, sém íslendingar létu smiða, kom
■'ingað til lands, réðst hann liáseti á hann
°g var þá sextán ára gamall. Hann var þvi
ungur, er bann komst í kynni við þá verð-
andi í íslenzkri útgcrð, er lagt hefur grund-
völíinn að fjárliagslegu sjálfstæði þjóðar-
innar. Vorið 1911 lauk hann brottfarar-
prófi frá Stýrimannaskólanum og réðst þá
nldarárunum, lil þess að finna aðferð til
;,ð staðsetja kafbáta, höfðu í för með sér
uinhætur á rafmagnsútbúnaði, sem notaður
11 í þessu skyni. Menn vona að liægt verði
•'é nota þessa uppgötvun til þess að leila
l,PPi ng staðsetja pilchards- og síldartorfur.
Aukin eftirspurn eftir sjávarafurðum
,e|ur hvatt ýmsar þjóðir til að a-uka fisk-
'eiðar sínar. Markverðustu dæmin í þessu
s‘Uubandi eru Mexico, Peru og Cbile, en
•’iiui' þessar þjóðir ráða yfir miklum fisk-
uuðæfum.
í hverri grein sjávarútvegsins er það hrá-
Hnið, sem mestu máli skiptir. Jafnan er
úgerningur að ráða í það, hve aflinn kann
•lö verða mikill hvcrju sinni, því að allt er
‘Vikullt í þcim efnum. Gnægð og skortur
0111 einkennandi höfuðdrættir þessa at-
vinnuvegar.
Þessi höfuðeinkcnni hafa í för með sér
þá áhættu, er takmarkar fjármagnið til
þessa. atvinnuvegar, og þau skýra mismun-
inn á honum og öðruin atvinnugreinum, er
fást við framleiðslu matvæla, og sem auð-
veldara er að vifa um bve mikla uppskeru
gefa hverju sinni.
Fiskstöðvar og verksmiðjur verða að geta
fengið það fjármagn, vélar og vinnuafl, sem
nægir til þess að geta notfært sér metveiði,
þótt mikið af þessum tækjum sé ekki not-
að, þá lítil veiði géfst.
Af þessum orsökum hefur heildarkosln-
aðurinn við fiskveiðarnar hækkað og vegna
þess er unnið fiskmeti tiltölulega dýrt, en í
s.unanburði við aðra fæðu er fiskur ])ó með
ódýrustu matvælum, sem völ er á.