Ægir - 01.06.1974, Síða 5

EFNISYFIRUT:
Innlendur veiðarfæraiðn-
aður 141
•
Ásgeir Jakobsson:
Hampiðjan
40 ára 142
•
Útgerð og aflabrögð 152
•
Piskaflinn í september
1973 og 1972 158
Erlendar fréttir:
Aflamagn og aflaverð-
mæti jókst hjá Dönum
1973 157
Nýtt fiskiskip:
Sturlaugur II. ÁR 7 160
ÚTGEFANDI:
FISKIFÉLAG fSLANDS
HÖFN. INGÓLFSSTRÆTI
SfMI 10500
RITSTJÓRN :
MÁR ELlSSON (ábm.)
JÓNAS BLÖNDAL
AUGLÝSINGAR:
GUÐMUNDUR
INGIMARSSON
UMBROT:
GÍSLI ÓLAFSSON
PRENTUN:
(SAFOLD
ÁSKRIFTARVERÐ
750 KR
ÁRGANGURINN
KEMUR ÚT
HÁLFSMÁNAÐARLEGA
RIT FISKIFÉLAGS ÍSLANDS
67.ÁRG. 8.TBL. 1. JÚNÍ 1974
Innlendur
veiðarfæraiðnaður
Tvær heimsstyrjaldir og
olíukreppan á síðastliðnu ári
ætti að hafa fært okkur ís-
lendingum heim sanninn um
það, að hér sé nauðsyn inn-
lends veiðarfæraiðnaðar. Það
er of mikið í húfi til þess að
hægt sé að láta reka á reiðan-
um í þessum efnum. Það er
einnig eðlilegt að hjá fisk-
veiðiþjóð sé veiðarfæragerð í
sem nánustum tengslum við
fiskimennina og útgerðar-
mennina, og hún nái með því
að þróast á þann hátt, að hún
sé í samræmi við óskir þess-
ara aðila. Það er ævinlega um
einhver sératriði að ræða í
sambandi við veiðarfæri hjá
flestum eða öllum fiskveiði-
þjóðum, og ráða því aðstæður
og venjur, og þess vegna eru
tengsl milli veiðarfæragerðar
eins lands og fiskimannanna
nauðsynleg. Álag á okkar
veiðislóðum er mikið á veiðar-
færum vegna veðurlags og
botnlags og harðrar sóknar.
Á það má til dæmis benda,
sem dæmi, að við leggjum línu
með miklum hraða, enda róið
með mjög langa línu hér við
land. Ef mikið flot var í lín-
unni, flaut hún ofaná langar
leiðir aftur af skipinu og fugl-
inn hirti af henni beitu, auk
ýmissa fleiri ókosta við að lín-
an komst ekki fyrr en seint og
um síðir í botninn. Það kom
í hlut innlendu veiðarfæra-
gerðarinnar að leysa þetta sér-
vandamál.
Af sögu Hampiðjunnar, sem
hér er rakin í blaðinu, að
dæma, virðist innlend veiðar-
færagerð ekki þurfa á vernd-
artollum að halda, en hinsveg-
ar réttri gengisskráningu,
eins og reyndar sjávarútveg-
urinn sjálfur og sýnist því
eðlilegt á ýmsan hátt, að
veiðarfæragerðin sitji ævin-
lega við sama borð í allri fyr-
irgreiðslu og sjávarútvegur-
inn, sem hún á að þjóna.
Samkeppni má með engu
móti leggjast af, en sam-
keppnisaðstaðan verður að
vera sem jöfnust. Það verður
að fylgjast nákvæmlega með
því af hlutlausum aðila, að
ekki sé um undirboð fjár-
sterkra erlendra fyrirtækja að
ræða til að vinna markaði, og
eins því, að innlenda fyrirtæk-
ið eða fyrirtækin búi við nægj-
anlega innflutningssamkeppni
til þess að gæði vörunnar
haldist sem bezt. Þetta á vita-
skuld ekki aðeins við veiðar-
færaiðnaðinum innlenda, held-
ur allan innlendan iðnað.