Ægir - 01.07.1974, Blaðsíða 7

RIT FISKIFÉLAGS ÍSLANDS
67.ÁRG. 10.TBL. 1. JÚLÍ 1974
Afkoma
s j á v arútvegsins
EFNISYFIRLIT:
A-fkoma sjá\arútvegsins 181
•
Björn Dagbjartsson,
Pli.D.:
í’ iskui' sem næringarefni 182
Útgerð og aflabrögð 186
•
Stýrimannaskólanum i
Reykjavík sagt upp 192
•
Vélskóla íslands sagt
upp 194
•
Fiskaflinn í nóvember
1973 og 1972 196
•
Ný fiskiskip:
Engey RE 1 198
Hrönn RE 10 200
•
Lög og reglugerðir:
Rög um aflatrygginga-
sjóð 200
•
Erlendar fréttir:
Rlaus Sunnaná lætur af
embætti, Kurt Vartal
tekur við 3 91
ÚTGEFANDI:
fiskifélag (slands
höfn. ingólfsstræti
SfMI 10500
RITSTJÚRN :
MÁR ELlSSON (ábm.)
JÓNAS BLÖNDAL
AUGLÝSINGAR:
GUÐMUNDUR
INGIMARSSON
UMBROT:
GlSLI ÓLAFSSON
PRENTUN:
(SAFOLD
ÁSKRIFTARVERÐ
750 KR
ÁRGANGURINN
KEMUR ÚT
HÁLFSMÁNAÐARLEGA
Sem næst samdóma álit
þeirra, sem við rekstur fyrir-
tækja í fiskveiðum eða -iðnaði,
fást, er að nú sé mjög þrengt
að þessum greinum atvinnu-
lífsins og geti vart gengið svo
miklu lengur þar sem við blasi
stöðvun rekstrar. — Orsakir
þessa vanda eru margvíslegar,
að sumu leyti heimatilbúnar,
en að hinu leytinu vegna ytri
aðstæðna, aflatregðu og lækk-
andi verðlags á mikilvægustu
útflutningsmörkuðum. Hinn
heimatilbúni þátturinn er
fyrst og fremst sú þensla, sem
verið hefur í efnahagslífinu og
verð- og launahækkanir, sem
af henni leiða.
Það má bóka, að ef upp-
gangur er í sjávarútvegi,
vegna verðhækkana á erlend-
um mörkuðum eða aukins
afla, hefur það i för með sér
að hann lendir, innan skamms
tíma, í þessari sígildu þumal-
skúfu hækkandi tilkostnaðar
og fasts eða lækkandi verðlags
á afurðum. Meðan kostnaðar-
og tekjuhliðar vaxa álíta hratt
svo sem verið hefur undanfar-
ið, gengur allt, en um leið og
eitthvað bregst þarf að taka
heljarstökk í efnahagsmálum
þjóðarinnar til að bæta um.
Það skiptir ekki meginmáli í
því sambandi, hvort það er
tekið í reipi eða ekki. Virð-
ist sem eitt slíkt stökk standi
nú fyrir dyrum eða sé þegar
hafið. Það er full ástæða fyrir
þá, sem í sjávarútvegi starfa,
ráðamenn þjóðarinnar og aðra
þá, sem hagsmuni hafa að
gæta, að koma sér niður á
leiðir til að halda í skefjum
afleiðingunum af uppgangi
sjávarútvegs þannig, að hann,
og þar með afkoma þjóðar-
búsins, sveiflist ekki sífellt
milli auðsældar og örbirgðar.
Hægfara þróun gæti reynst
heilladrýgri til langframa.