Ægir - 01.11.1980, Blaðsíða 18

haft er í huga, að aðeins voru rannsakaðir 13 fiskar
í þessum lengdarflokki. Engu að síður gefur þetta til
kynna að athyglisverð breyting sé hugsanleg í
fæðuöflun steinbíts af þessari stærð frá botndýrum
yfir í annan fisk.
Fæða skrápflúru
Skrápflúra minni en 10 cm étur einkum selögn
og ljósátu (mysids + euphausiids) eins og sjá má á
mynd 6. Stærri skrápflúra étur hinsvegar aðallega
slöngustjörnur (ophiuroids) og í ört vaxandi mæli
með aukinni lengd skrápflúrunnar. Stærsta skráp-
flúran étur nánast lítið annað en slöngustjörnur.
Burstaormar (polychaetes) eru í nokkru uppáhaldi
hjá smærri fiski, en hlutur þeirra fer síðan minnk-
andi hjá þeim stærri. Miðlungs skrápflúra hefurlagt
sér annan fisk (nekton) til munns í nokkru magni,
einkum loðnu. Á hinn bóginn virðist rækja
(shrimps) hafa litla þýðingu í fæðunámi skrápfiúr-
unnar.
Alhliða fæðutengsl
Hér hefur verið lýst stuttlega fæðu fimm fiskteg-
unda hverri um sig. Skal nú gerð tilraun til þess
að fiétta helstu niðurstöður saman í eina heild og
gefa þannig til kynna örlítið brot af því flókna
samspili, sem á sér stað í hafinu í formi fæðuöflunar
hinna ýmsu dýrastofna. Mynd 7 er ætlað að lýsa
þessum tengslum ræningja (fisks) og bráðar (faeðu-
hóps). Dæmið er þó takmarkað við sex mikilvæg'
ustu fæðuhópa hvers ræningja. Breidd örvanna nia
líta á sem grófan mælikvarða á það, hversu mikil'
væg hver bráð er fyrir tiltekinn ræningja.
Greinilegt er, að fæðuval þessara fimm ræning)3
Mynd 7. Fœðuvislfroeðileg lengsl rœningja og hráöar.
578 — ÆGIR