Ægir - 01.11.1980, Blaðsíða 29

Ofe G. Syre.
an við leiðréttinguna í Vesturlandi, nema getið er
Syre sem félaga Símonar Olsen, sem rétt er. Þessi
fyrri Skutlsgrein er sem hér segir:
Ný veiðiaðferð
Verðmcet fisktegund, sem ekki hefir verið notuð
héryið land, veidd hér í Djúpinu undanfarna daga.
Árið 1924 fluttist Norðmaðurinn Simon Olsen
hingað til bæjarins. Hafði hann þá í fórum sínum
lítil veiðitæki til Rækjuveiða. En Rækjan er lítil
krabbategund; rauð á lit og almennt kölluð
>>kampalampi“ á máli sjómanna. Er hún náskyld
humrunum, sem mikið eru veiddir til manneldis í
fyorðursjónum og við Norður-Ameríku og þykja
tfyrindis fæða.
Á árinu 1924 reyndi Simon Olsen ásamt O.G.
Syra að veiða rækjur hér í Djúpinu. Fengu þeir fé-
*agar strax reynslu fyrir því, að nóg var til af þeim,
en markaður enginn. Hættu þeir svo veiðiskapnum
°g hafa ekki fengist við hann hér, fyr en nú. í vor
Pöntuðu þeir Olsen og Syre fullkomin rækju-
veiðarfæri frá Noregi, og munu þau hafa kostað
urn 2000 krónur.
Hafa þeir nú tekið mótorbát á leigu, og lögðu af
stað í veiðiför inn í Djúp 28. júlí sl. Fengu þeir í
tað sinn aðeins nokkra litra. Síðastliðinn mánudag
lögðu þeir félagar enn af stað og reyndu nú utar-
lega í Djúpinu — út af Jökulfjörðum á sirka 50
faðma dýpi. — Veiddu þeir þá vel, og ónýttist all
mikið af aflanum vegna þess, að þeir höfðu ekki
nógu stórvirk suðutæki í bátnum, en rækjurnar
verður að sjóða strax lifandi úr sjónum. Settu þeir
þá stór suðutæki í lest bátsins, og hafa veitt vel
siðan.
Rækjurnar eru, eins og frændur þeirra Letur-
humarinn og humarinn, ljúffeng fæða, og meðal
dýrustu sjávarafurða í Danmörku og Englandi —
þrjár til fjórar krónur kílóið og jafnvel hærra verð.
Eru þær margvíslega matreiddar, bæði sem ofaná-
lag á brauð og einnig í salöt, súpur og sósur,
einkum með fiskibollum. Hausinn er tekinn af
með einu handtaki og fiskinum síðan þrýst út úr
skelinni með fingrunum.
íslendingar kunna fæstir að borða þessa ljúf-
fengu fæðu, en borið saman við norska bæi á
stærð við ísafjörð, væri eðlileg neyzla af rækjum
hér ca. 100 kg. á dag.
Nathan & Olsen annast sölu á þeim rækjum,
sem þeir Simon Olsen veiða, og er Reykjavík aðal-
markaðsstaðurinn fyrst í stað. En líklegt er að eitt-
hvað verði fljótlega flutt af þeim til Englands, þar
sem þær eru í geypiverði. — Hér í Kaupfélaginu
geta bæjarbúar fengið nýjar rækjur. Er þeim stillt
út í glugga Kaupfélagsins, og geta menn séð þær
þar. Ætti fólk ekki að láta útlit skepnunnar hræða
sig, heldur herða upp hugann og smakka.
íslendingar kunna ekki að borða síld, og fyrir
nokkrum árum kunnu þeir heldur ekki að veiða
hana.
íslendingar kunna yfirleitt ekki að notfæra sér
nema algengustu og ódýrustu fisktegundir. Þeir
vilja ekki veiða annan sjávarafla en þann, sem
hægt er að rífa upp í skipsförmum á stuttum tíma.
En þetta verður að breytast. ísland liggur umkringt
beztu fiskimiðum heims. íslendingar verða því að
verða forustuþjóð um notkun þeirra auðæfa, sem
hafið geymir. — Flestar beztu vonir íslendinga eru
bundnar við hafið og gnótt þeirra verðmæta, er
vinna má úr þeim feng, sem þangað er sóttur.“
Eins og sést af þessari Skutulsgrein 1935 og leið-
réttingu Vesturlands 1937, þá kom Simon Olsen
hingað út 1924 en ekki 1927, eins og segir í grein
Halldórs í Ægi og grein, sem Jensen í Kaldalóni
skrifaði um upphaf rækjuveiða í Morgunblaðið
26. jan. s.l.
ÆGIR — 589