Ægir - 01.08.1982, Blaðsíða 38

beitunnar berst betur um sjóinn, beitast sést betur
og hreyfist og er því girnilegri, afætur eiga ekki
eins greiðan aðgang að beitunni og loks er línan
grennri og sést því verr og fælir fisk af þeim sökum
síður frá. í þriðja lagi er línan svo lögð sem flotlína
án allrar snertingar við botn. í þeim hópi eru t.d.
bæði laxa- og túnfisklína.
3.2. Efni og gerð línunnar
Um þetta efni er ekki margt að segja. Eins og
þegar hefur komið fram, er línan yfirleitt því fiski-
gæfari sem hún er grennri. Á sama hátt er lík-
legra, að fiskur taki beitu, ef taumurinn er lang-
ur. Þetta er þó mismunandi eftir tegundum. Ef
taumarnir eru lengdir, eykst einnig bilið á milli
þeirra, þannig að færri önglar verða á ákveðna
lengd af línu. Það leiðir svo af sjálfu sér, að mjög
misjafnt getur verið, hvað best hentar á hverjum
stað. Það verður reynslan að leiða í ljós.
3.3. Önglar
Önglarnir eru ævagömul veiðarfæri og hafa því
haft yfrið nægan tíma til að þróast og fullkomnast.
Athuganir í fiskabúrum og með neðansjávarsjón-
varpi hafa þó sýnt svart á hvítu, að önglarnir eru
afar ófullkomin veiðitæki. í ljós kom, að af lýsu
veiddist aðeins 3—12% þeirra fiska, sem réðust á
beituna og öngulinn. Fyrir þorsk reyndist veiði-
hlutfallið 14% og þar kom í ljós, að hvorki meira
né minna en 60% af þeim þorski, sem á krókinn
fór, tókst að sleppa.
Ekki skulum við gleypa þessar tölur sem algildan
sannleik. Einhvern veginn hljótum við að ætla, að
veiðihlutfallið sé mun hærra en 14%, þegar þorsk-
ur ,,er á hverju járni“ eins og oft er sagt, þegar vel
aflast. Helst er hægt að álykta, að veiðihlutfallið
hljóti að vera hærra, þegar fiskur er mjög svangur.
Þegar svo er, ætti hann síður að smjatta á beitunni
og skyrpa henni út úr sér, heldur taka hana ákveð-
ið. Engu að síður segja þessar tölur mjög ákveðið,
að miklu fleiri fiskar ráðist á beituna en þeir, sem á
dekk koma. Ýmsar nýjar krókagerðir með mjög
lítið skaðlegt horn, svipaðar þeim sem sýndar eru á
1. mynd, hafa gefið aflaaukningu allt upp í
50—60%, en að jafnaði e.t.v. rúm 20%. Slíkar
krókagerðir eru þó vart komnar á markaðinn.
Enda þótt slíkir krókar kunni að vera seinbeittari,
þá er þó ýmislegt á sig leggjandi fyrir slíka afla-
aukningu. Svo virðist sem lag krókanna hafi hing-
að til miðast við það, að fljótlegt sé að beita þá og
þeir séu sem þægilegastir í meðförum.
2. mynd. Skýringarmynd af Lófótlínunni.
3.7. Vélvæðing veiðanna
Þrátt fyrir sjálfvirk eða hálfsjálfvirk linuspil efU
þó býsna mörg handtökin við þessa veiðiaðferð
vegur þar beitingin og allt, sem henni fyl8ir’
þyngst. Á siðustu 10—15 árum hafa þó kon11^
fram ýmsar vélar, sem ekki aðeins beita línU ,
heldur draga hana einnig og gera línuna klára á ny;
í töflu 1 er listi um þær línuvélar, sem vitað ernnl
notkun eða hönnun. ^
Línuvélarnar draga línuna annað hvort upP
kefli eða stokka hana upp. Kosturinn við upP
stokkunina er sá, að þá má líta eftir línunni og la»
hana á meðan hún er ekki í notkun. Uppstokka
línan flækist hins vegar frekar í lagningu, en
sem lögð er af kefli. Af þeim línuvélum, sem nP
eru taldar í töflunni vinda vélar nr. 10 og 11
unni ásamt taumum og krókum upp á keflið-
vélar nr. 5, 8 og 14 er aðeins línan sjálf undin uiy
en taumarnir með önglunum á eru fjarlægð'1 ^
linunni, þegar dregið er, en fest á hana aftm
leið og lagt er.
vegal
Beitingin fer fram á tvennan hátt. Annars - j.
,,án kerfis“, (krókurinn dregst í gegnum hrugu
beitu) og hins vegar ,,með kerfi“ (hver
krókur
UVHU/ 6 111110 V^6M1 ivviu v** kjn
beittur með einni sérstakri beitu). (Orðatiltm ^
,,án kerfis“ og ,,með kerfi“ eru að sjálfsögðu 0 ^
tittir en voru valin af því að þau eru nógu stutt
að rúmast vel í töflunni). ,,Kerfislausa“ beitinS
hefur annars reynst viðunandi.
4. Framtíð línuveiða
Vegna hækkandi olíuverðs
na"
hafa ýmsar
grannaþjóðir okkar markvisst unnið að því að <a ^
upp veiðiaðferðir, sem eru sparar á olíu. Að Þv^
Dani og V-Þjóðverja varðar má nánast tala ^
byltingu. Sú veiðiaðferð sem hætt er við (me°
430 — ÆGIR