Ægir - 01.06.1983, Blaðsíða 19

^ótt sjálfvirkni af ýmsu tagi geri verksmiðjunum
e|ft að hafa til vinnu færri starfsmenn en áður, þá er
Sa sParnaður, sem af því hlýst, oft smávægilegur sam-
anborið við sparnað, sem fæst af hagkvæmari rekstri.
þótt sj álfvirkni af því tagi, sem lýst er hér að framan
Se enn ekki algeng í fiskimjölsverksmiðjum, ef til vill
'egna þess, að stjórnendur fyrirtækjanna þekkja ekki
jttöguleikana, þá hefur þessi tækni verið lengi við
. *> en að vísu í öðrum umbúðum. Einn verkfræð-
'ngur lýsir henni ágætlega í bók sinni, sem gefin var út
46, en það var Gísli Halldórsson, sem setti svip á
Sanitíð sína með kyndugum hugmyndum sínum, að
?!'.er ^lki fannst. Bókin heitir „Á ferð og flugi“ og
1 'itnunin hljóðar svo:
Þessar „hugsandi vjelar" hafa stundum kíló-
metra langt taugakerfi, og verða samstundis varar
við hita, þrýsting, vökvahæð, rafmagn, raka, ljós
eða hávaða og gera ráðstafanir samkvæmt því.
Þær opna fyrir krana og loka fyrir annan og þar
fram eftir götunum.
Stundum starfa margar slíkar vjelar saman til
að leysa af hendi margbrotna verkaskiftingu.
Þessar hugsandi vjelar eru ódýrari og ábyggilegri
í rekstri heldur en nokkur vjelgæslumaður. Þær
starfa jafnt nótt sem nýtan dag og þeirra freistar
hvorki áfengi, tóbak nje kvenfólk. Það er því
engin furða, þótt þær sjeu að ná æ meiri út-
breiðslu.
Annar greinarhöfunda við forritun slýritölvu í ftskimjölsverksmidju.
(Úr Hvalslöðinni).
ÆGIR — 299