Ægir - 01.06.1983, Blaðsíða 21

neinn bræðslufiskur úr sjó. En við ætluðum að byrja
á hönnun lítilla verksmiðja sem afköstuðu nægjan-
lega miklu fyrir úrgang úr frystihúsum til að koma í veg
fyrir að það þurfi að setja í gang 400 tonna verk-
srniðjur í 2 daga í mánuði til þess að bræða úrgang eða
að öðrum kosti grafa hann. Auk þess trúum við því að
astæðan fyrir því að síðustu loðnurnar eru ekki tíndar
UPP úr sjónum sé sú, að það standi til að nýta loðnu-
stofninn af skynsemi í framtíðinni og þá þarf að vera
hægt að greiða það sem sjávarútvegurinn þarf fyrir
hráefnið með þeim peningum sem fást fyrir mjölið og
'ýsið. Þetta er ekki hægt í dag miðað við það verð sem
er á mjöli og lýsi og þann vinnslukostnað sem nú er á
^tjölinu. Auk þess má ætla að tilkoma þessarar
aðferðar á þurrkun á mjöli getið stuðlað að nýtingu á
hráefni sem nú er hent svo sem sláturúrgangi frá slát-
urhúsum og slógi úr fiski.
Vandamálið
Landssmiðjan hefur síðan í júlí á síðasta ári verið
að leita eftir fjármagni til þess að halda áfram þessu
verkefni, en það hefur ekki tekist. Þeir sem leitað
hefur verið til um fjármögnun í þetta verkefni hafa
ekki séð ástæðu til þess að veita þessu lið. Enda sjá
menn það, að þegar allir eru að hrópa hver ofan í
annan að fjárfestingin í landinu sé óarðbær, þá er ekki
við því að búast að þrjár milljónir séu látnar í verkefni
sem getur stuðlað að sparnaði á þúsundum tonna af
olfu, veitt hundruðum manna atvinnu, bætt hráefn-
isnýtingu og ýtt undir nýjan útflutningsiðnað.
ÆGIR —301