Ægir - 01.01.1985, Qupperneq 20

samþykkti komu 15 árum of seint
til að þær kæmu síldinni í sunn-
anverðum Norðursjó að gagni. Ef
við lítum hins vegar á Norður-
sjávarsíldina sem eina heild
kemur í Ijós að stofninum fór ekki
að hnigna verulega fyrr en eftir
1965. Vinnunefnd Alþjóðahaf-
rannsóknaráðsins tókst furðu vel
að fylgjast með hnignun stofnsins
og kom með ráðleggingar þegar
á árinu 1970 um að nauðsynlegt
væri að draga úr sókn í síldar-
stofninn um 50%. Eftir því sem
árin liðu varð deginum Ijósara
hvert stefndi og skýrslur Alþjóða-
hafrannsóknaráðsins um ástand
síldarstofnsins í Norðursjó urðu
dekkri með hverju árinu sem leið,
uns ráðið gerði það að tillögu
sinni árið 1975 að síldveiðar
í Norðursjó yrðu bannaðar.
í Norðausturatlantshafsfiskveiði-
nefndinni náðist ekki samkomu-
lag um að draga úr veiðum en á
árunum 1971-1974 var sam-
þykkt að banna síldveiðar á til-
teknum árstímum. Fljótlega kom
þó í Ijós að þessi árstímabundnu
bönn höfðu lítil sem engin áhrif
og árið 1974 samþykkti Norð-
austuratlantshafsfiskveiðinefndin
að leyfilegur hámarksafli skyldi
verða 500.000 tonn á tímabilinu
1. júlí 1974 til júníloka árið
1975. Eftir á að hyggja finnst
mönnum þetta ekki mjög raun-
hæf samþykkt þar sem aflinn varð
aðeins 308.000 tonn á þessu
tímabili. Árin 1975 og 1976 var
einnig samþykkt að leyfilegur
hámarksafli yrði langt umfram
það sem aflinn í raun og veru
varð. Eina samþykkt Norðaustur-
atlantshafsfiskveiðinefndarinnar
sem hafði einhver áhrif var að
1975 samþykkti nefndin bann á
síldveiðum til bræðslu. Þetta kom
a.m.k. íbili ívegfyrirhinarmiklu
veiðar sem tfðkast höfðu á síld
sem var á 1. og 2. aldursári.
Þegar hér var komið sögu var
Norðausturatlantshafsfiskveiði-
nefndin að liðast í sundur vegna
breyttra viðhorfa í landhelgismál-
um. Heimkynnum Norðursjávar-
síldarinnar var skipt milli Noregs
og Efnahagsbandaslagsins. Þar
sem ekki hafði náðst milliríkja-
samkomulag um algert síldveiði-
bann í Norðursjónum ákvað
Stóra-Bretland að banna síld-
veiðar innan sinnar fiskveiðilög-
sögu í október/desember 1976 og
aftur frá því í mars 1977. Um
sama leyti náðist samkomulag
um þetta við Noregog má segja að
síldveiðibann hafi þá komist á um
allan Norðursjó frá og með
febrúar 1977. Síldaraflinn
minnkaði úr 175.000 tonnum
árið 1976 í aðeins 11.000 tonn
árið 1978. Á árinu 1979 fór að
bera talsvert á ólöglegum síld-
veiðum og þetta jókst árið 1980
þegar slíkur afli var u.þ.b. 61.000
tonn.
Á fyrri hluta ársins 1981 varð
Ijóst að stærð síldarstofnsins í
sunnanverðum Norðursjó hafði
aukist mun hraðar en í mið- og
norðanverðum Norðursjó. [ sam-
ræmi við þetta gerði fiskveiði-
nefnd Alþjóðahafrannsóknaráðs-
ins það að tillögu sinni að tak-
markaðar síldveiðar mætti leyfa í
sunnanverðum Norðursjó á tíma-
bilinu frá október 1981 til mars
1982 en leyfilegur hámarksafli
skyldi ekki fara fram yfir 20.000
tonn. Tillögur um síldveiðibann í
mið- og norðanverðum Norður-
sjó voru ítrekaðar. Síldveiðar í
Norðursjó á árinu 1981 voru þó í
engu samræmi við þessar tillögur
um 20.000 tonna afla. í raun varð
aflinn 141.000 tonn. Það var
deginum Ijósara að miklar síld-
veiðar áttu sér stað í mið- og
norðanverðum Norðursjó og
veiddist þar bæði stórsíld og
smásíld. Síldveiðin í sunnan-
verðum Norðursjó var árið 1981
u.þ.b. 42.000 tonn eða tvöfalt
meiri en lagt hafði verið til. Þrátt
fyrir þetta var gert ráð fyrir að árið
1982 myndi síldarstofninn í
sunnanverðum Norðursjóstækka
verulega og Alþjóðahafrann-
sóknaráðið lagði til að leyfilegur
8. mynd. Aldursskipting í afla Norðursjávarsíldar (5 ára hlaupandi meðaltal).
Myndin sýnir að hin síðustu ár hefur langmerst verið veitt af smásíld á I. og 2.
aldursári.
8-ÆGIR