Tímarit lögfræðinga - 01.06.1970, Síða 7

um flokksmönnum þótti Bjarni Benediktsson stundum
nokkuð ráðríkur og iiarðskeyttur, enda var hann skap-
mikill og fylginn sér. Ferill hans sýnir hins vegar, að
hann hafði þá stjórnvizku til að bera, sem með þurfti og
varð óumdeildur foringi flokksins,
Við andlát Bjarna var margt og mikið skrifað, bæði hér
lieima og erlendis. Allt var það lofsamlegt, hæði af hálfu
samherja og andstæðinga.
Vitnisburður andstæðinga stjórnmálamanns segja oft
meira en umsagnir flokksmanna hans.
Ég leyfi mér því að taka hér upp hluta úr tveim minn-
ingargreinum eftir tvo andstæðinga hans, þá Ó'laf Jóhann-
esson, prófessor, formanns Framsóknarflokksins (sbr.
dagbl. Tíminn 16/7 1970), og Eðvarð Sigurðsson, formann
Verkamannafélagsins Dagsbrúnar (sbr. Morgunblaðið 16/7
1970).
Ilr grein Ólafs:
„. . . Ég kynntist Bjarna Benediktssvni fyrst sem kenn-
ara í lögum. Ég var nemandi hans öll námsár mín i Há-
skólanum. Á ég um hann góðar minningar frá þeim
árum. Hann var góður kennari, skýr, ákveðinn og þungur
á bárunni. Það varð siðar hlutskipti mitt að fást sérstak-
lega við þau fræði, er liann kenndi, og hefi ég á ýmsan
hátt stuðzt við þann grundvöll, er hann lagði.
Eftir að ég kom á Alþingi, og reyndar áður, átti ég við
hann margvísleg samskipti á stjórnmálasviðinu. Þar vor-
um við á öndverðum meiði, og sá ég hann þvi auðvitað
frá annarri hlið en samherjar, og er mín mynd af hon-
um því eðlilega önnur en þeirra. Hann var sterkur pólitísk-
ur andstæðingur, skapheitur baráttumaður, slyngur mála-
fylgjumaður og gat verið harðskeyttur og þvkkjuþungur,
ef því var að skipta. Hann var ágætur og rökfastur ræðu-
maður, hafði frábært minni og gott vald á íslenzku máli.
í málflutningi hans var oft mikill þungi og undiralda mik-
illa skapsmuna. Hann var margreyndur maður og vitur,
en bar eigi tilfinningar sinar á torg. Hann var alla tíð
Tímarit lögfræðinga
95