Tímarit lögfræðinga - 01.06.1970, Qupperneq 19

c. I 161. gr. er lögð refsing við því að brjóta gegn banni
dómara, sbr. 3. mgr. 16. gr., að skýra opinberlega frá
því, sem fram befur farið í rannsókn1) eða gefa í ræðu
eða riti opinberlega vísvitandi eða gálauslega ranga eða
villandi skýi*slu í verulegum atriðum eða óþarflega sær-
andi um opinbert mál eða rannsókn þess, meðan þvi
máli er ekki að fullu lokið, eða tálmar eða reynir að
tálma rannsókn rnáls eða reynir, að öðru leyti, að hafa
ólögleg áhrif á liana eða málsúrslit.
3. Samkvæmt ákvæðum 7. gr. laga nr. 61/1962 skulu
héraðsdóms- og hæstaréttarlögmenn hafa með sér félag
og skal stjórn þess koma fram fyrir stéttarinnar hönd
gagnvart dómurum og stjórnvöldmn.2) Samþykktir fé-
lagsins skulu lagðar fyrir dómsmálaráðherra, sem stað-
festir þær eða synjar staðfestingar. Gildandi samþykktir
félagsins munu vera frá 15. desember 1944 með breyt-
ingum frá 14. júli 1965 og 19. júní 1967 og bafa verið
staðfestar af dómsmálaráðherra. Með ákvæðum 8. gr. laga
nr. 61/1982 er félaginu eða stjórn þess fengið verulegt
agavald yfir félagsmönnum. Stjórn félagsins ber m. a.
að hafa eftirlit með því, að félagsmenn fari að lögum í
starfi sínu og ræki starfsskyldur sínar af trúmennsku og
samvizkusemi. Þá ber stjórninni að bafa eftirlit með þeim,
sem búa sig undir að verða héraðsdómslögmenn. Loks
er stjórninni heimilað að veita einstökum félagsmönnum
gætt, að lögmaðurinn hafði áður verið sektaður fyrir hliðstætt
brot. Hrd. XXIX, bls. 434. Sekt, kr. 300.00, fyrir ósæmileg um-
mæli um lögreglumann. Hrd. XXIX, tols. 602 og bls. 606. Sekt,
kr. 500.00, fyrir ósæmileg ummæli um dómara.
x) í Iþessu sambandi er rétt að minnast þess, að þagnar-
skylda lögmanna er mjög rík, sbr. 1. gr. laga nr. 61/1942, og
brot á þeirri skyldu virðist geta varðað við ákvæði 136. gr.
hegningarlaga. Um þagnarskylduna eru ákvæði í siðareglunum,
6. gr. 2. mgr., stor. tilskipun um vitnistourð málflutningsmanna
frá 19. júlí 1793. Hrd. XIX, bls. 438. Hrd. XXVI, tols. 239.
2) Hrd. XXII, tols. 20. Hæstaréttarlögmanni tahð heimilt
að koma fram fyrir hönd stéttar sinnar án sérstaks umboðs.
Tímarit lögfræðinga
107