Tímarit lögfræðinga - 01.06.1970, Blaðsíða 71

hátíð, sem í ráði hafi verið að lialda á Þingvöllum, væri
lokið, en D hafi ætlað að hafa veitingar þar. Þetta hafi
B gert í greiðaskyni, þar sem D hafi ekki þekkt neinn
hjá stefnanda. Sá, sem B hafi talað við, hafi samþykkt
þetta. D liafi síðan fengið hið umbeðna kaffi, skilað nokkru
af því aftur, en síðan greitt hitt af sjálfsdáðum, en án
nokkurrar tilhlutunar B, með áðurgreindum víxli. Af
framangreindum ástæðum taldi stefndi hina umstefndu
skuld sér algerlega óviðkomandi.
Prókúruhafi hjá stefnanda, þ. e. fyrirtækinu M h.f. og
meðeigandi fyrirtækisins, sem annaðist umrædd viðskipti
fyrir það, kom fyrir dóm og staðfesti áðm-nefnda mála-
vaxtalýsingu af hálfu stefnanda rétta. Fullyrti hann fyrir
dóminum, að B hefði ekki getið þess, að hann væri að
panta kaffið fyrir annan, en hins vegar muni hann hafa
haft orð á þvi, að liann fengi að skila einhverju af kaffinu
aftur. Þá skýrði prókúruhafinn svo frá, að frá þvi að
kaffið var pantað og þar til D kom með vixilinn, hafi B
átt tal við hann og tjáð lionum, að D hafi fengið kaffið
og ætti að borga það, en prókúruhafinn kvaðst þá liafa
svarað þvi til, að því aðeins hafi hann látið kaffið í té,
að liann hafi talið B kaupanda, og vegna fyrri viðskipta
við hann hafi hann talið þessi viðskipti örugg.
I niðurstöðu dómsins sagði svo orðrétt:
„Það er alsendis ósannað gegn mótmælum stefnanda og
gögnum þeim, sem fyrir liggja, að B heitinn hafi getið
þess, þegar liann pantaði eða keypti umrætt kaffi hjá
stefnanda, að hann væri að gera þessi viðskipti fvrir aðra.
Hafði stefnandi því réttmæta ástæðu til að álíta, að B
væri sjálfur kaupandi kaffisins, og bar hann því gagnvart
stefnanda ábyrgð á greiðslu andvirðis þeiss.
Það verður að fallast á það iijá stefnanda, að kvittun
hans fyrir greiðslu andvirðisins með áðurnefndum vixli
hafi verið gefin á þeirri forsendu og í trausti þess, að
víxillinn fengist greiddur. Sú forsenda brást, og hefur
stefnandi því til sönnunar lagt fram endurrit úr fógeta-
Tímarit lögfræðinga
159