Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1940, Qupperneq 13

11
rit þeirra, samin af Dönum um dönsk efni, lægju í Reykja-
vik. Lausn þessa máls er aðkallandi, en menningarsambúð
vor við Dani mun bíða mikinn lmekki, ef sanngjörnum
kröfum íslendinga í þessu máli verður hafnað.
Ég býð yður, ungu stúdentar, er nú hefjið nám í háskól-
anum, velkonma. Það er ekki hægt að segja, að námshorf-
urnar séu glæsilegar á þessum erfiðu tímum, en þér leggið
út á námsbrautina með þrek æskunnar í örmum og fram-
tíðarvonirnar í brjósti. Aðstaða jrðar er nú önnur en stú-
denta þeirra, er liófu nám fyrir 20—30 árum. Nú eru gerðar
meiri kröfur til vðar. Land vort hefir færzt nær umheim-
inum. Nú fylgjumst vér með öllu markverðu, er gerist í ver-
öldinni, líkt og vér værum einhverstaðar annarstaðar í
Evrópu. Þess er krafizt af hverjum menntuðum manni, að
hann fylgist með þróun stjórnmálanna í nálægum löndum,
að liann fylgist með fjármálasveiflum, er hafa áhrif á líf
þjóðar vorrar, að liann kynnist eðli þeirra og áhrifum. Ef
nýjar skoðanir birtast i trúmálum, heimspeki, fagurfræði,
eða á öðrum sviðum, er nauðsynlegt að kynnast þeim. Þess
er ætlazt til, að þér lesið fagrar bókmenntir, kynnist töfrum
sönglistarinnar, þekkið frægustu listamenn veraldarinnar,
er lifað liafa á öllum tímum, og kunnið skil á lífsskoðunum
þeirra þjóða, er mestu ráða í heiminum, að þér myndið yður
eigin skoðanir á öllu því markverðasta, er við ber á voru
landi og í lielztu menningarlöndum heims.
Vér erum orðinn einn liluti i alþjóða samfélagi og getum
ekki lifað voru eigin lífi, án þess að liafa margskonar sam-
neyti og mök við aðrar þjóðir. En auk þess eru þær kröfur
nú gerðar til yðar, að þér verjið nokkrum árum til sérnáms
í þeirri fræðigrein, er þér hafið valið jTður. Það er því í
raun og veru ekki liægt að telja upp þær kröfur, er gerðar
eru til yðar. En allir leggið þér út á námsbrautina í leit
að hamingjunni. Það er miskunnarlaust lögmál lífsins, að
sá sigrar, er sterkastur er, og' því er þeim námsmanni venju-
lega örugg lífshrautin, er skarar fram úr öðrum að þekk-
ingu. En þekkingin er ekki einhlít. Sá maður er aðeins hálf-